Εδώ είμαστε πάλι βάζοντας τέλος σε μια περίοδο καλοκαιρινής δουλειάς – δουλείας, διαβάσματος για τις @$#₢ᵿ εξετάσεις και της επακολουθούμενης δικαιολογημένης τεμπελιάς...
Πριν λίγες μέρες με κατηγόρησε μια φίλη (από εδώ και στο εξής "δεσποινίς Ζ") πως κρύβομαι πίσω από την ανωνυμία που προσφέρει το δίκτυο, πως κάνω κριτική εκ του ασφαλούς,“τζάμπα μάγκας” με λίγα λόγια....
Μάλιστα...
Όπως σωστά μαντέψατε η φίλη αυτή είναι ενταγμένη σε μία από τις φοιτητοσωτήριες ένδοξες παρατάξεις μας...Δεν της αρέσει η ανωνυμία του διαδικτύου, δεν την καταλαβαίνει...Θεωρεί πως ό,τι έχεις να πεις, πρέπει να το λες υπογράφοντας με όνομα – διεύθυνση – τύπο αίματος – νούμερο παπουτσιού, παντελονιού κτλ...
Δεσποινίς μου, μπορείτε να μου εξηγήσετε τι θα άλλαζε αν στις σκέψεις που καταθέτει ο καθένας εδώ μέσα προσέθετε και το όνομά του? Μήπως αντίθετα θα ήταν βολικό για τους τραμπούκους των παρατάξεων που αντιπροσωπεύετε και αντιπροσωπεύουν? Μήπως θα ήταν εξίσου βολικό για τους κυρίους και κυρίες καθηγητές και λοιπούς ενδιαφερόμενους (κραγμένους) ώστε να αποκαταστήσουν την τάξη και την υπόληψή τους? Μήπως εντέλει πιστεύετε πως εκφράζω και εκφράζουμε διαφορετικές απόψεις όταν έχουμε απέναντί μας το – πάντα καλοδεχούμενο – υποψήφιο “αντικείμενο” κραξίματος?
Σας παρακαλώ δεσποινίς Ζ...
Το διαδίκτυο προσφέρει όσα το ηλίθιο κοινωνικο-πολιτικό σύστημα διαχρονικά στέρησε και στερεί από τον άνθρωπο, την κάθε μονάδα ξεχωριστά...Ελευθερία γνώμης και έκφρασης πέρα από την τυποποίηση και εντέλει συμμόρφωση που προσφέρουν οι πολιτικές παρατάξεις που αντιπροσωπεύετε...Ευκαιρία να μοιραστείς σκέψεις, συναισθήματα...Ανταλλαγή απόψεων – διαφωνίες – διάλογος.... Και όταν λέω “διάλογο” φυσικά και δεν εννοώ αυτό το μαλακισμένο θέαμα που προσφέρετε ΕΣΕΙΣ στις γενικές συνελεύσεις της σχολής...Δε νομίζω πως ποτέ κανείς εδώ μέσα (αν και “κρυμμένος” πίσω από το nickname) να έφτασε ποτέ στην καφρίλα που επιδεικνύετε ΕΣΕΙΣ όταν “αγωνίζεστε” για το καλό το δικό μου και των συναδέλφων μου (γηπεδικά συνθήματα – αγορεύσεις που μόνο σκοπό έχουν να εντυπωσιάσουν – μπινελίκια – τραμπούκοι που είναι stand by για κάθε ενδεχόμενο)....
Αυτά για σήμερα...Πραγματικά θα ήθελα και τη δική σου γνώμη αγαπημένη μου Ζ., ανώνυμα ή μη...
Εδώ είμαστε πάλι για να γινόμαστε γραφικοί κράζοντας όσα θεωρούμε πως χρειάζονται κράξιμο, για να τα χώνουμε στις ένδοξες δημοκρατικές παρατάξεις της σχολής μας, για να συνθέτουμε και να αποσυνθέτουμε σκέψεις...
(σιγά μόνο μη σκίσουμε το ακριβοθώρητο καλτσόν)
9 σχόλια:
Θα προσπαθήσω να λύσω την απορία του μεφίστο και παράλληλα να απαντήσω και στο σχόλιό του με το οποίο απαξιώνει με τεράστια ευκολία τους συλλογικούς συνδικαλιστικούς αγώνες:
ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
Οι βιβλιοθήκες κινδυνεύουν, εκατοντάδες εργαζόμενοι στην ομηρία των συμβάσεων
Με την ανακοίνωση του Υπουργού Παιδείας κου Στυλιανίδη για διακοπή της χρηματοδότησης των βιβλιοθηκών την περίοδο 2009-2013 από ευρωπαϊκά προγράμματα, μία σειρά από φορείς και πρόσωπα εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για τη βιωσιμότητα και την απρόσκοπτη εξέλιξη του έργου των βιβλιοθηκών στη χώρα μας.
Η κυβέρνηση χωρίς να δεσμεύεται παράλληλα για την ένταξη της χρηματοδότησης στον κρατικό προϋπολογισμό φαίνεται τώρα να αφήνει στην κακή τους τύχη όλα αυτά τα έργα που αναπτύχθηκαν, στηρίχθηκαν και λειτούργησαν τα τελευταία 10 χρόνια και διαμόρφωσαν ένα ερευνητικό και υποστηρικτικό πλαίσιο στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση.
Η τρίτη γενιά συμβασιούχων ως νέοι άνεργοι με αναστολή κλήθηκαν τα τελευταία χρόνια να υποστηρίξουν με την κατάρτιση και την εργασία τους πλήθος εφαρμογών που άνοιξαν ένα μεγάλο παράθυρο στον εκσυγχρονισμό των βιβλιοθηκών και την είσοδο τους στη νέα εποχή της διαχείρισης της πληροφορίας. Με δεδομένη δε τη στελεχιακή ένδεια των βιβλιοθηκών κλήθηκαν παράλληλα να καλύψουν τις πάγιες ανάγκες των φορέων τους.
Η απόφαση της κυβέρνησης, μας προκαλεί μεγάλη ανησυχία, όχι μόνο για το μέλλον της εργασιακής μας κατάστασης, αλλά και για το μέλλον των βιβλιοθηκών και της υποστήριξης των υπηρεσιών που προσφέρουν. Αναγκαζόμαστε επομένως να ενεργοποιηθούμε, να ευαισθητοποιήσουμε και να διεκδικήσουμε το αυτονόητο.
Μετά την 1η πανελλαδική μας συνάντηση το Σάββατο 17 Μαΐου 2008 260 συμβασιούχοι εργαζόμενοι από βιβλιοθήκες 35 ιδρυμάτων της χώρας μας καθορίσαμε ένα συλλογικό τρόπο δράσης για την ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων μας.
Αποφασισμένοι να πετύχουμε τον στόχο μας καλούμε τους μόνιμους και αορίστου χρόνου συναδέλφους μας, τις διοικήσεις των βιβλιοθηκών, τις Πρυτανικές Αρχές και Διοικήσεις των ΤΕΙ, τους φοιτητές, ερευνητές και πανεπιστημιακούς καθηγητές, τα κόμματα, τα επαγγελματικά και επιστημονικά σωματεία μας και τον τύπο να συνταχθούν στον αγώνα αυτό και να συμμεριστούν την αγωνία μας για το μέλλον των βιβλιοθηκών της χώρας μας.
Στόχος μας είναι να πετύχουμε:
Ένταξη των έργων βιβλιοθηκών στους τακτικούς προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων
Εξασφάλιση συνεχούς και μόνιμης εργασίας για όλους τους συμβασιούχους εργαζόμενους στα έργα βιβλιοθηκών
Περαιτέρω ανάπτυξη, ενίσχυση και συνέχεια των λειτουργιών των βιβλιοθηκών, αλλά και εμπλουτισμός με νέες καινοτόμες δράσεις, μέσα από την ένταξή τους στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ 2009-2013
Ζητούμε από την κυβέρνηση να υποστηρίξει εμπράκτως την αρχή ότι η επένδυση στη γνώση και την παιδεία είναι επένδυση στο μέλλον και να αναλάβει με όραμα την ευθύνη για τη διαμόρφωσή του.
Εργαζόμενοι συμβασιούχοι στις βιβλιοθήκες
Ακαδημίας Αθηνών
Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
ΑΣΠΑΙΤΕ
Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Διεθνούς Ελληνικού Πανεπιστημίου
Εθνικού Καποδιστριακού ΠανεπιστημίουΑθηνών
Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου
Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου
Ιονίου Πανεπιστημίου
Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Οριζόντιας Δράσης Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών
Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Πανεπιστημίου Κρήτης
Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Πανεπιστημίου Πατρών
Πανεπιστημίου Πειραιά
Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Πάντειου Πανεπιστημίου
Πολυτεχνείου Κρήτης
ΤΕΙ Αθήνας
ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας
ΤΕΙ Ηπείρου
ΤΕΙ Θεσσαλονίκης
ΤΕΙ Ιονίων Νήσων
ΤΕΙ Καλαμάτας
ΤΕΙ Κρήτης
ΤΕΙ Λάρισας
ΤΕΙ Πάτρας
ΤΕΙ Σερρών
ΤΕΙ Χαλκίδας
Χαροκόπειου Πανεπιστημίου
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν!!
Ο μεφίστο και όσοι έχουν την ίδια πικρή εμπειρία με αυτόν δεν έχουν παρά να προσυπογράψουν, να προωθήσουν, να διαδώσουν και να στην τελική να επιβάλουν στους "αρμόδιους" το ψήφισμα και τα αιτήματά του.
Και για να τελειώνουμε μια και καλή:
Υπάρχει ο δρόμος της γκρίνιας και της απαξίωσης κάθε μορφής συλλογικού διεκδικητικού συνδικαλιστικού αγώνα υπέρ μιας εξατομικευμένης high tech new age κλπ. διαμαρτυρίας. Είναι ο πιο εύκολος, βολικός και ανώδυνος τρόπος. Κάθεσαι στο σπιτάκι σου και πληκτρολογείς ατελείωτα μέχρι τελικής πτώσης.
Ο άλλος δρόμος προυποθέτει συγκρότηση συλλογικότητας, συζήτηση, διαφωνία, συνδιαμόρφωση γνώμης, τρέξιμο, φωνές, τσιγάρα, διάθεση χρόνου, δέσμευση κλπ.
Δεν αναφέρομαι φυσικά στις συνδικαλιστικές παρατάξεις, αυτό είναι σαφές. Αυτές ασκούν κάτι σαν παρωδία συνδικαλισμού και είναι εξολοκλήρου συνυπεύθυνες για το σημερινό χάλι και το αίσθημα απαξίωσης και απογοήτευσης. Από την άλλη δεν τις τσουβαλιάζω. Με αυτές που είμαι πιο κοντά ιδεολογικά ασκώ τη λεγόμενη "κριτική υποστήριξη".
Ο "ακτιβισμός του διαδικτύου" είναι και αυτός καλός, αλλά έχει τα όριά του, τα οποία καθορίζονται σε τελική ανάλυση από την ίδια τη φύση του "μέσου".
Όσον αφορά το ζήτημα της "ανωνυμίας": Αυτή δρα "απελευθερωτικά", αλλά ως ένα σημείο. Όταν εσύ διαμαρτύρεσαι για κάτι, διεκδικείς κάτι, αντιδράς σε κάτι ή σχολιάζεις κάτι, το κάνεις για να προασπίσεις τα συμφέροντά σου (με την καλή έννοια πάντα), να κερδίσεις κάτι που πιστεύεις ότι το δικαιούσαι κλπ. Αυτό δεν το κάνεις π.χ. ως "Μήτσος που μένει στο Κουκάκι, είναι βάζελος, με μπλε μάτια και πράσινα μαλλιά", αλλά ως φοιτητής, εργάτης, καλλιτέχνης, γκεϊ κ.ο.κ., δηλ. στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ιδιότητας, συλλογικής ταυτότητας ή ένταξης σε ένα συλλογικό υποκείμενο. Μόνο αυτό σου δίνει κοινωνική "νομιμοποίηση" να διεκδικείς κάτι.
Διάβασε (ή ξαναδιάβασε) την "Ελληνική Νομαρχία", την έχει γράψει ένας "Ανώνυμος", αλλά εκφράζει έναν ολόκληρο λαό.
ΥΓ. Ελπίζω να κέρδισα το σταυρόλεξο απ' το roxala!!
ΥΓ 2. roxala πότε έφαγες χαλούμι τελευταία φορά;;;;
Πρώτα απ' όλα δεν βλέπω να δίνεις απάντηση στο ερώτημα γιατί η βιβλιοθήκη υπολειτουργούσε το Σεπτέμβριο...Μας παραθέτεις ένα ψήφισμα, το οποίο προσυπογράφω ανεπιφύλακτα και σε παραπέμπω στο άρθρο "Προς νεοεκλεγμένους φοιτητοπατέρες" από τις 14 Απριλίου στο οποίο δεν έχεις καν εκφράσει γνώμη (πλησίαζε το πάσχα - ήταν οι εκλογές - δεν είχε γίνει τραπεζάκι, καταλαβαίνω)...Παρ' όλα αυτά, το συγκεκριμένο ψήφισμα δεν απαντά στην ερώτηση που έθεσα...Αν υποθέσουμε πως ο τρόπος λειτουργίας της το Σεπτέμβριο είχε να κάνει με κάποια μορφής διαμαρτυρίας - αγώνα, τότε μπράβο - κάλα κάνουν, είμαστε όλοι στο πλευρό τους...Όμως, εγώ τουλάχιστον, δεν είδα κάτι που να σχετικοποιεί τις δύο αυτές παραμέτρους...Η μόνη ανακοίνωση που είχαν βγάλει μιλούσε για το περιορισμένο ωράριο λειτουργίας χωρίς καμία εξήγηση...Φαντάζομαι εσύ, για να συνδέεις τα δύο αυτά ζητήματα θα ξέρεις κάτι παραπάνω, αρά περιμένουμε να μας διαφωτίσεις!!!...Για τα υπόλοιπα που γράφεις περί "γκρίνιας, απαξίωσης" κλπ (αλήθεια, αυτά από που τα συμπέρανες?), θα σου απαντήσω πολύ απλά πως είμαι ΥΠΕΡ οποιασδήποτε μορφής αγώνα για εξασφάλιση ή/και διατήρηση δικαιωμάτων του οποιουδήποτε, δεν με νοιάζει να μείνω χωρίς ρεύμα, χωρίς βενζίνη, χωρίς βιβλιοθήκη - χωρίς - χωρίς....(γιατί είπαμε σου κάνω υπεύθυνη δήλωση φρονημάτων?)
Πάμε παρακάτω...Γράφεις,
"Υπάρχει ο δρόμος της γκρίνιας και της απαξίωσης κάθε μορφής συλλογικού διεκδικητικού συνδικαλιστικού αγώνα υπέρ μιας εξατομικευμένης high tech new age κλπ. διαμαρτυρίας. Είναι ο πιο εύκολος, βολικός και ανώδυνος τρόπος. Κάθεσαι στο σπιτάκι σου και πληκτρολογείς ατελείωτα μέχρι τελικής πτώσης. Ο άλλος δρόμος προυποθέτει συγκρότηση συλλογικότητας, συζήτηση, διαφωνία, συνδιαμόρφωση γνώμης, τρέξιμο, φωνές, τσιγάρα, διάθεση χρόνου, δέσμευση κλπ...Ο "ακτιβισμός του διαδικτύου" είναι και αυτός καλός, αλλά έχει τα όριά του, τα οποία καθορίζονται σε τελική ανάλυση από την ίδια τη φύση του "μέσου"”
-Συγνώμη (πάλι απολογούμαι) κ. mayritane που δεν κουβαλάω μαζί μου όπου και αν πάω το πλακάτ της διαμαρτυρίας, τουλάχιστον έτσι όπως το/την ορίζετε εσείς....
-Συγνώμη που χρησιμοποιώ το high tech new age gin fizz yo man what the fuck διαδίκτυο για να εκφραστώ, να ανταλλάξω απόψεις (καλή ώρα), να διαφωνήσω ή να παραδεχτώ πως είχα άδικο....(Εσύ όμως γιατί από τη μία απαξιώνεις το μέσο και από την άλλη το χρησιμοποιείς?)
-Συγνώμη τέλος που είμαι(???) "ακτιβιστής του διαδικτύου" (τι άλλο θα διαβάσω????)....
Λες ότι ασκείς "κριτική υποστήριξη", παρ' όλα αυτά σε ενοχλεί λίγη "κριτική"? Αλλά μάλλον ναι, αφού δεν είναι "κριτική ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ"...
Τέλος για το θέμα της "ανωνυμίας"...
Η ανωνυμία είναι βασικό συστατικό του διαδικτύου, σωστά κ.MAYRITANE (ή μήπως Γιώργος Χαραλαμπίδης?)
Μήπως παρεμπιπτόντως συμφωνείτε με το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την άρση της ανωνυμίας στο διαδίκτυο - blogoσφαιρα?
Αν δεν καταλαβαίνετε ή δεν συμφωνείτε με την ανωνυμία στο διαδικτύο, είτε δεν καταλαβαίνετε το διαδίκτυο εν γένει είτε σας ενοχλεί αυτή του η ελευθερία...Δεν θα επεκταθώ άλλο στο συγκεκριμένο θέμα γιατί πολύ απλά πιστεύω πως η φύση του διαδικτύου - στην συγκεκριμένη περίπτωση των blog, προϋποθέτει την ανωνυμία...Θα χαρώ πάντως να συζητήσουμε για την ανωνυμία "επωνύμως", κοινώς από κοντά...Πάντως όσο για την "ευρύτερη ιδιότητα" που "μου δίνει κοινωνική νομιμοποίηση να διεκδικήσω κάτι" (ουάου, δεν είχα σκεφτεί πως πρέπει να ανήκω κάπου για να διεκδικήσω, sorry) να σας θυμίσω την "ιδιότητά" μου ως φοιτητής σαν και εσάς...χρειάζεστε και τρίπτυχο?
Όσο για την "Ελληνική Νομαρχία...Ανωνύμου του Έλληνος", δεν θα μπορούσα τώρα να τη μοιραστώ μαζί σας διαδικτυακά αν δεν υπήρχε αυτή η ίδια η ανωνυμία........click & n'joy!!!
Αυτή η συζήτηση για την "ανωνυμία" μας οδηγεί και εδώ http://funel.blogspot.com , σε ένα blog που το έκλεισε ο Λιακόπουλος με δικαστήριο....
Όντως, έπρεπε να μπει σαν σχόλιο, όμως επειδή είδα ότι λόγω και του ψηφίσματος έβγαινε αγκωνάρι κατεβατό, θεώρησα πιο σωστό να το βάλω στην πρώτη σελίδα. Anyway, τώρα αποκαταστάθηκε η τάξη.
Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να φανώ επιθετικός, ούτε ότι γράφω κάτι επί του προσωπικού για κανέναν. Ήθελα να ασκήσω κριτική σε "λογικές" και απόψεις που, κατά τη γνώμη μου είναι υπερβολικές ή μονομερείς.
θα ξεκινήσω από τα εύκολα:
Σε καμία περίπτωση δεν κατέκρινα την ανωνυμία, θα ήμουν τουλάχιστον ανακόλουθος με τον εαυτό μου. δεν είναι μόνο ότι γράφω στο blog. Πιο μικρός π.χ. έγραφα με σπρευ στους τοίχους, προφανώς ανώνυμα.
Το θέμα είναι, επαναλαμβάνω, να εκφράζεις και άλλους "ανώνυμους" σαν και σένα. Το ξέρω ότι είσαι φοιτητής και ότι ως φοιτητής διαμαρτύρεσαι για τη βιβλιοθήκη, αλλιώς τι θα σε ένοιαζε. Τα περί "δήλωσης φρονημάτων" και "τρίπτυχου" τα προσπερνάω.
Το ψήφισμα από την άλλη νομίζω ότι έχει άμεση σχέση με την κατάσταση που τείνει να διαμορφωθεί στη δική μας και τις άλλες ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες. Θυμίζω-δεν ξέρω αν είχες περάσει τότε- ότι πιο παλιά η βιβλιοθήκη ήταν ανοικτή μέχρι αργά το βράδυ, νομίζω 9 ή 10 και μετά αυτό μειώθηκε. Δεν ξέρω αν έχεις εμπειρία από άλλες παν/κές βιβλιοθήκες σε Αθήνα ή Θεσ/νίκη. Εκεί να δεις χάλι, μπροστά τους η δική μας είναι διαστημική. Ηθελα να επισκεφτώ μια τον Αύγουστο και είχε ανακοίνωση ότι θα ήταν τελείως κλειστή για όλο το μήνα! Αυτοί τι να πουν! Από την άλλη βέβαια υπάρχει και το παράδειγμα της βιβλιοθήκης της Ιατρικής που διανυκτερεύει!
Τέλος πάντων. Ούτε διδακτικίστικο ύφος θέλησα να έχω, ούτε διαφωτιστής είμαι, ούτε συνδικαλισταράς, ούτε βέβαια περνάω όλη μου τη ζωή διαμαρτυρόμενος για κάτι.
Στο ζήτημα της "κριτικής υποστήριξης" κάποιας συλλογικότητας, το κατά πόσο αυτή θα επικεντρωθεί στην πρώτη ή στη δεύτερη λέξη, αυτό εξαρτάται κάθε φορά από τη συγκυρία, από τις περιστάσεις, από τις πράξεις της και, γιατί όχι, από τη διάθεσή μου. Δε νομίζω ότι θα πρέπει να απολογούμαι ή να δίνω λογαριασμό γι' αυτό.
Διαφωνώ a priori με κάθε σχέδιο νόμου που κατεβάζει η κυβέρνηση για πολλούς λόγους που δεν είναι της στιγμής.
Τέλος για τον "διαδικτυακό ακτιβισμό": πρόκειται ασφαλώς για όρο εντελώς άτοπο, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά τα δύο είναι εντελώς ασύμβατα και αντιφατικά μεταξύ τους. Το διαδίκτυο αποτελεί ένα άριστο μέσο για ενημέρωση, πληροφόρηση, επικοινωνία κλπ. αλλά έχει σαφή όρια και κρύβει παγίδες. Κατά τη γνώμη μου, αποτελεί ψευθαίσθηση ή υποκρισία να λες "παλεύω για κάτι μέσω του διαδικτύου". Όταν παλεύεις για κάτι προσπαθείς να το επιβάλεις με τη δύναμή σου και αυτό μπορεί να γίνει, τουλάχιστον μέχρι τώρα, μόνο στο πραγματικό, υλικό, άμεσο επίπεδο. Με απλά λόγια, να σηκωθείς από "καρέκλες, ντιβάνια, πολυθρόνες, καναπέδες" και να βγεις έξω (με την κυριολεκτική και μεταφορική έννοια της λέξης). Αυτή είναι η άποψή μου.
Όσον αφορά τον Λιακόπουλο: αυτά που λέει και γράφει δεν είναι καθόλου γραφικά και αστεία. Είναι επαγγελματίας έμπορος και σαν έμπορος θα προστατέψει τη φήμη του ίδιου και του μαγαζιού του.
ΥΓ. δεν ξέρω αν είναι καλό να τα πούμε "επώνυμα" και "από κοντά", μου φάνηκε λίγο απειλητικό το ύφος σου και δε με παίρνει!! Γιατί δεν τα λέμε μέσω mail;;; Είναι πιο ασφαλές και διακριτικό...
Θερμούς χαιρετισμούς σε όλους
Γιώργος χαραλαμπίδης-Μαυριτανός
ΠΕΡΙ ΑΝΩΝΥΜΊΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Ή ΠΏΣ ΝΑ ΕΚΦΡΆΖΕΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Για να ιστορικοποιήσουμε λίγο το ζήτημα: «.....την αλήθειαν των πραγμάτων δεν δύναται άλλος να την γιγνώσκη καλλίτερον τού λαού, αι ελλείψεις δεν δύνανται να διαγνωσθώσιν ειμή διά της δημοσίας συζητήσεως και η εφαρμογή των θεραπευτικών μέσων δεν δύναται να βεβαιωθή καλλίτερον ειμή διά της κοινής ομολογίας του λαού. Αλλά διά τίνος μέσου δύναται ο λαός να δηλώσει την αλήθειαν των πραγμάτων και να μαρτυρήση περί της ειλικρινούς και ακριβούς εφαρμογής των θεραπευτικών και γονιμοποιών μέτρων; Διά του μέσου των υπαλλήλων; Βεβαίως ουχί….άρα εν κράτει μη κοινοβουλευτικώ ο λαός εκφράζει τας ιδέας αυτού….. διά του τύπου…». («Νεολόγος» Κωνσταντινούπολης 2-7-1875).
Οι άνθρωποι από πολύ νωρίς στην νεότερη ιστορία είχαν κατανοήσει την δύναμη του τύπου. Μην ξεχνάτε ότι στα χρόνια της γαλλικής επανάστασης δεν είχε μείνει τοίχος για τοίχος που να μην είχε αφίσα η προκήρυξη. Οργασμός εκδοτικός τότε! Το ζουμί στην υπόθεση είναι ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ρόλος του τύπου. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πάμε πιο πίσω, στους αρχαίους κινέζους ή ακόμη και στον Γουτεμβέργιο• ούτως ή άλλως το πρώτο βιβλίο που τύπωσε μαζικά σε 180 αντίτυπα ήταν ποιο άλλο; Η βίβλος φυσικά! ( παρέκβαση- όπως και τόσοι άλλοι αδικημένοι της ιστορίας παρ’ όλο που ο Γουτεμβέργιος θεωρείται ο πατέρας της μηχανικής τυπογραφίας είναι ο Λαυρέντιος Κοστέρ που είχε κατασκευάσει πρίν από τον Γουτεμβέργιο κινητά τυπογραφικά στοιχεία).
Η διάδοση του τύπου συμβαδίζει με τον λεγόμενο εκδημοκρατισμό των κοινωνιών-κοινώς με την νεότερη επαναστατική περίοδο. Όπως θα διαβάσατε και ποιο πάνω ο τύπος θεωρείτο τότε ότι εκφράζει τα συμφέροντα του λαού και όχι οι δυνάστες. Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ανωνυμία. ΑΜΕΣΗ!
Η επώνυμη καταγγελία, διεκδίκηση, διαμαρτυρία είχε γίνει ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ. Και όταν λέω επώνυμη δεν εννοώ απαραίτητα την τζίφρα (για τότε). Όταν τα πλήθη κατέβαιναν στην Βαστίλη όλοι ήξεραν ποιος ήταν ποιος και κυρίως ποιος ήταν ΜΕ ΠΟΙΟΝ. Η συλλογική διεκδίκηση είναι ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ «επώνυμη» και μαζική.
Επειδή όμως πέρα από τις κοινωνίες υπάρχουν και οι γαμημένες κυβερνήσεις το πράγμα μπερδεύει λίγο. Τί θα κάνεις λοιπόν στην περίπτωση που ο νομοθέτης μπορεί να σε κυνηγήσει γι’ αυτά που γράφεις και μπορεί να δεις με τα ίδια σου τα ματάκια το σώμα σου από απόσταση δέκα μέτρων ή σε πιο ήπιες καταστάσεις να πας φυλακή; Σωστά υποθέσατε: γίνεσαι ΑΝΩΝΥΜΟΣ.
Η εφημερίδα από την οποία παρέθεσα το κομμάτι είχε κλείσει από τους νόμους της λογοκρισίας ουκ ολίγες φορές όπως άλλωστε και όλες οι εφημερίδες εκείνο τον καιρό στην Κωνσταντινούπολη τουλάχιστον. Η ελεύθερη «επώνυμη» έκφραση ήταν πια κοινωνικό αίτημα. Βέβαια και η ανωνυμία ήταν αίτημα ΟΧΙ όμως επειδή ήταν αυταξία αλλά επειδή ΑΝΑΓΚΆΖΟΝΤΑΝ οι άνθρωποι να μένουν ανώνυμοι εκδοτικά. Εξ ου και τα μελάνια που χύθηκαν για την προστασία της ελεύθερης έκφρασης.
Στο σήμερα λοιπόν. Θεωρώ ότι η επίκληση της ανωνυμίας του διαδικτύου σαν απόλυτης αξίας είναι ότι πιο βολικό για τους βολεμένους. Αποτελεί την μεταμοντέρνα αντίληψη της ελευθερίας. Αφού μπορώ να ξεκαυλώσω στο διαδίκτυο όλα είναι καλά και πολύ «ελεύθερα». Άλλο που δεν θέλουν οι ξεκωλιάρηδες της εξουσίας. Να ξεκαυλώνεις και συ λίγο και μετά να είσαι ελεύθερος να εξασκείς την ελευθερία της ανωνυμίας σου και να καταναλώνεις μετά για να χαρείς την ελευθερία σου. Κύριος του εαυτού σου δηλαδή!. Και για να τελειώνω. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με την ανωνυμία στα μπλόγκ. Ίσα ίσα την γουστάρω (παίζουμε και λίγο με τις κρυφές ταυτότητες που έχουμε μέσα μας). ΑΛΛΆ. There is always a catch! που λένε και ο φίλοι μας οι αγγλοσάξονες (για σένα roxala τα λέω αυτά). Αν αυτή θεωρείται η απόλυτη έκφραση της ελευθερίας και το αποκορύφωμα του ατομικού και κοινωνικού μας οργασμού τότε πλανώμεθα πλάνην οικτράν. Βυθιζόμαστε στον μικροαστικό συντηρητισμό.
Ανώνυμους χαιρετισμούς: Νικ. Αγνωστίδης.
Κανεις δε μίλησε για την ανωνυμία ως απόλυτη αξία, απόλυτη έκφραση ελευθερίας ή σαν αποκορύφωμα του ατομικού και κοινωνικού μας οργασμού...
Κατά τα άλλα με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο κ.sardanapale (Ν. Αναγνωστίδη)
κ.mayritane (Γ. Χαραλαμπίδη), σε καμία περίπτωση δεν ήταν απειλητικό το ύφος μου (μακριά από εμάς οι τραμπουκισμοί)...έτσι θα ξανακάνω την πρότασή μου, δεν παρατάτε την "εξορία" να επιστρέψετε στα πάτρια εδάφη να συζητήσουμε και από κοντά?
Κατά τα άλλα χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω, ας αναμείνουμε και τους υπόλοιπους...
Άραγε η δεσποινίς gigoua μόνο καλοκαίρι να γράφει?
Η gigoua στη παρούσα φάση περνάει υπαρξιακή κριση αλλά δε μπορεί και να κατηγορηθεί για "εποχιακή" συμμετοχή...Αφήνω το ηλίθιο τρίτο ενικό και δικαιολογώ την απουσία μου εξαιτίας εντατικού διαβάσματος(κοντεύω να πάθω τενοντιτιδα απο τη συγγραφή σεμιναρίων).
Ανωνυμία.
Στην εποχή που βαφτιστήκαμε τόσο δειλοί για αγώνες και συγκρούσεις, σε ένα πλανήτη που μόλις γεννιέσαι ξέρεις οτι χρωστάς τουλάχιστον 5.000Ε, σε ένα έτοιμο κόσμο που τρώω και ζω για τα έτοιμα, δεν αντέχω να μη ζω στην ανωνυμία. Και μακάρι να έφταιγε το οικογενειακό μου προφίλ ή ο δεξιός παππούς που- μάλλον δυστυχώς, γιατι δε μπορώ να δικαιολογήσω τη δειλία μου-δεν έχω. Μια ολότελα αγωνιστική οικογένεια με μια γιαγιά που πέρυσι το καλοκαίρι έκανε κατάληψη σε ένα ξενοδοχείο επειδή απέλυσε παράνομα εργάτες έβγαλε εμένα...Η απόπειρα κρίνεται αποτυχημένη γιατί ακόμα δε πείστηκα να στρατευτώ σε καμία παράταξη και, παράλληλα, η πρώτη φορά που έκανα πολιτικούς υπαινιγμούς ήταν ανώνυμα και εδώ (προσπαθώ δυναμικά βέβαια και το καλοκαίρι 3 τη νύχτα κατόρθωσα να «τσακωθώ» με δύο φίλους για το νομο- πλαίσιο στις ξαπλώστρες μιας παραλίας κάτω απο την αυγουστιάτικη πανσέληνο).
Να μιλησω εγώ λοιπόν για ανωνυμία;
Ας πούμε οτι μπορώ να πω οτι εγώ και οι όμοιοι μου μάλλον δεν αντέχουμε τα ρίσκα της έκθεσης κατα κάποιο τρόπο. Έχει κόστος να βγαίνεις και να δηλώνεις κάτι δημόσια. Η ανωνυμία βοηθάει στην απελευθέρωση αλλα στερείται συλλογικότητας. Και χωρίς συλλογικότητα δε υπάρχει κοινωνία. Αν επικοινωνούσαν μόνο οι ηλεκτρονικοι μας εαυτοί δεν θα είχαμε κοινωνική ταυτότητα (καλά τα είπες μαυτιτανέ) και χωρίς κοινωνική ταυτότητα δεν έχουμε ταυτότητα ούτε δικαίωμα άρθρωσης λόγου. (ούτε δικαίωμα προσωπικής έκφρασης για να πούμε οτι οι κοινωνιολόγοι είναι μόδιστροι- Το επειχήρημα σας σαρδανάπαλε δεν ευσταθεί. Ένας επιστήμονας δεν απαξιώνει- ούτε χαρακτηρίζει- μια άλλη απο τη δική του επιστήμη ακόμα κι αν δεν συμφωνεί μαζί της. Εύχομαι να έρθεί η μέρα που οι ιστορικοί μόνοι σας χωρίς εμάς θα σώσεται τον κόσμο και εγω θα πλέκω κάλτσες)
Στο σημειο θα απατήσω τον τελευταίο και μοναδικό άντρα που μπήκε στο σπίτι μου στο πρόσφατο παρελθόν. Κάρολε (Marx) μη θυμώνεις... Ο Kant (Κάρολε έιμαστε μόνο φίλοι, δεν είναι αυτό που νομίζεις) θεώρησε τομή τη δυνατότητα της δημόσιας ελεύθερης έκφρασης και είμαι μαζί του(όσο για με δεχτεί πίσω ο Κάρολος που τόσο αγάπησα του χρωστάω μια κορνίζα τον παρισιάνικο τοίχο μου- οσοι δε με πιάνετε πιάστε με στο comment για την εκδρομη). Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να διατυπωνουμε τη γνώμη μας και πολύ περισσότερο σε μια εποχή που μας δίνει τα μέσα. Δεν είμαι κατά του διαδικτυακού διαλόγου. Κάθε διάλογος είναι γόνιμος. Και το πλεονέκτημα του μοντέρνου τρόπου επικοινωνίας, του ιντερνετ, που παράλληλα αποτελεί και το μειονέκτημα του, είναι η απόλυτη ελευθερία.
Απαισιόδοξη μέσα στην αισιοδοξία. Οι αγώνες πλέον περνάνε απο πολλά «κανάλια» (και οχι τηλεοπτικά). Γιατί όχι και αυτό εδώ; Αν και με ξενερώνει που ο εξαερισμός του internet café που καθομαι με φυσάει και κρυώνω, που η μυωπία μου κοντεύει να ανέβει 7 βαθμούς, που δεν βλέπω κανενα να τσαντίζεται με τις μαλακίες που λεω...
Ειναι λιγο κουραστικό να κρέμεσαι απο τα αρχίδια της τεχνολογίας. Αλλά απο αρχίδια δε βγήκαμε όλοι;;
(Συγνωμη αν ειμαι εκτος τόπου και χρόνου και λιγο περισσοτερο λυρική απο το επιτρεπόμενο)
Υ.Γ. Θέλω έρθει η σωτήρια μέρα που δε θα χρειάζεται να υπολογίζω αριθμούς. Να ανεξαρτητοποιηθώ απο τους αριθμούς ως βαθμούς, ως φράγκα, ως μοναδα μέτρηησης, ως οτιδήποτε! Και στα δικά σας!
Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω στα πάτρια. Η ζωή στην μεγάλη πόλη μου αρέσει προς το παρόν, δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή μου προσφέρει αυτήν την ανωνυμία που τόσο χρειαζόμαστε (ουπς!!)
Στους Thievery θα ανέβει καναρεμάλι απ' το Ρέθυμνο;;;
Εγώ ψήνομαι να πάω, αλλά βρε παιδί μου χειμωνιάτικα στο Θέατρο Βράχων;;;; Με τα κονιάκ θα είμαστε...
"Με τα κονιάκ θα είμαστε..."
Ακόμα και έτσι μια χαρά θα είμαστε, ψήσου..
Δημοσίευση σχολίου