Και ενώ το blog έχει πάρει φωτιά και εγώ, σχεδόν, πτυχίο και πάνω που είπα θα το ρίξω στη ξάπλα και στη χαλάρωση μια διαφήμιση ξύπνησε πάλι τα "συγγραφικά" μου ένστικτα! Πρόκειται για διαφήμιση γνωστής μάρκας τσαντών που προβάλλει ιθαγενείς της Αφρικής να τις κροτούν. Όσο και να έψαξα δε τη βρήκα στο internet γιατί ως "γκόμενα" που δεν έχει στο σπίτι της ούτε καν make up δε θυμάμαι το όνομα της συγκεκριμένης μάρκας...

Ο επεκτατισμός της Δύσης δε σταματάει πουθενά. Μάλλον καλά τα είπε ο Wallerstein όταν ανέφερε οτι εξαιτίας του καπιταλισμού διαμορφώνεται, σε παγκόσμιο επίπεδο, ένας τύπος μητροπόλεων και ένας τύπος περιφερειακών περιοχών. Η δύση είναι η μητρόπολη στη οποία επικρατεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και οι περιφέρειες αποτελούνται από τον υπόλοιπο υποανάπτυκτο και μη επαρκώς αναπτυγμένο κόσμο. Το κεφάλαιο που αντιπροσωπεύει η Δύση και που προβάλλεται μέσω στης διαφήμισης (η οποία παίρνει εκτάσεις ιδεολογικού μηχανισμού), λοιπόν, δεν αρκείται στην, ήδη διευρυμένη, αγορά και επεκτείνεται προς τον λιγότερο «εξελιγμένο» κόσμο. Συγχρόνως, για να δείξει ότι δεν τείνει προς την εσωστρέφεια και ότι γίνεται πολυπολιτισμική χρησιμοποιεί είτε στα προϊόντα της είτε στις διαφημνίσεις αυτών στοιχεία δανεισμένα από άλλους πολιτισμούς. Περίεργο, θα έλεγα, το δάνειο αυτό.


Από τη μια το «εξωτικό» εισβάλλει στην ομογενοποιημένη ζωή των αστών και από την άλλη εξάγει την ομογενοποίηση ως παραδοσιακό, πατροπαράδοτο στοιχείο. Η ανταλλαγή αυτή είναι παντελώς άνιση για δύο βασικούς λόγους. Α) Οι τοπικοί πολιτισμοί δεν επιδιώκουν την προβολή τους. Συνήθως αρκούνται στην εντοπιότητα τους και στην ευημερία τους (αν και αυτό κοντεύει να εξαφανιστεί

Και Β) Η δύση δεν χρησιμοποιεί ατόφια στοιχεία αλλά το αναδιαμορφώνει έτσι ώστε να μοιάζουν με δικά της.

Σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο που το ξεχωριστό είναι είδος προς εξαφάνισης, που το εμπορικό συναντά το εξωτικό για να πουλήσει ακόμα περισσότερο, που η πολιτισμική διαφορά γίνεται μόδα παρατηρείται και μια άλλη ανάγνωση του διαφορετικού...ο ρατσισμός!!

Οι πολυπολιτισμικές δυτικές χώρες που λατρεύουν τα περσικά χαλιά, τη vodtka, τις πασμίνες, τα εξωτικά φρούτα και τη μεσογειακή διατροφή, που πληρώνει για να τρώει με κινέζικα ξυλάκια, που μαθαίνει ασιατικές πολεμικές τέχνες, που πηγαίνει ταξίδια, επικρατεί μίσος και ανασφάλεια για το «άλλο», το διαφορετικό. Τόσο οξύμωρο και τόσο τρομακτικό...

Δεν είναι λοιπόν αντιδάνειο, είναι εμπόριο! Εκεί που ο πολιτισμός συντελεί τις πρακτικές της κουλτούρας καταλήγει να διαμεσολαβείται από όρους αγοράς, επένδυσης, εμπορίου, ανταγωνιστικότητας και κέρδους!! Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι όλοι οι τοπικοί καπιταλισμοί ενωμένοι με ένα κοινό στόχο (την αύξηση κεφαλαίου) πάνω από την υδρόγειο σαν φαντάσματα που μπορούν να περάσουν μέσα από τα πάντα, ακόμα και τα όντα, να κλέψουν ακόμα και την ψυχή τους και της πουλήσουν για να πλουτίσουν! Το παζάρι ανάμεσα στην «φαντασιακή» κοινότητα του κέρδους και τους «καθαρούς» πολιτισμούς μοιάζει αναλογικά με ένα παζάρι ανάμεσα στο έχω- όλο- περισσότερα και στο επιβιώνω- όπως- μπορώ. Η διείσδυση της Δύσης είναι τόσο οξεία που οποιαδήποτε αντίσταση είναι αμελητέα. Αλλά μετά από όλα αυτά αναρωτιέμαι, αν οι ισχυροί είναι ενωμένοι με σκοπό να μας κλέβουν ,δε μπορούμε εμείς να είμαστε εμείς ενωμένοι ενάντια σε αυτούς;;;

Ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση έχουν τόσο μεγάλο βαθμό συγγένειας που η σχέση μεταξύ τους είναι σχεδόν αιμομικτική!!!! Ο πρώτος γέννησε τη δεύτερη και την ερωτεύτηκε παράφορα. Μαζί αποφάσισαν να κατακτήσουν τον κόσμο... ο πρώτος θα παράγει και η δεύτερη θα ορίζει το αγοραστικό κοινό, γιατί ως γυναίκα γνωρίζει καλύτερα από αγορές...

Πάντως αυτή η παράνοια, από τη μία, έχουμε λατρεία και περιέργεια για το εξωτικό και, από την άλλη, σιχαινόμαστε και απωθούμαστε από το διαφορετικό δεν είναι εντελώς ανεξήγητη... είναι αποτέλεσμα ενός δυνατού cocteil από εθνικιστικές ιδεολογίες παραγόμενες από το κράτος, από τη δίψα για κέρδος, από ανατροφή σε καπιταλιστικό μη οικολογικό περιβάλλον και, τέλος, από οξύ εγωισμό (αγοραστικό και μη).

Παρατηρώ επίσης ότι οι πολιτισμικές κοινωνίες είναι αποτέλεσμα δύο αντίρροπων δυναμικών. Με τις νέες τεχνολογίες είναι απλό και γρήγορο οι έχοντες να μεταφέρονται από τη μια μεριά του κόσμου στην άλλη είτε για διασκέδαση είτε για εργασία. Σε πρώτη φάση η διάσταση του χώρου εκμηδενίζεται. Οι ανισότητες, ωστόσο, είναι τόσο μεγάλες που σε αντίθεση με τους παραπάνω υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που μετακινείται για να επιβιώσει. Στη φάση αυτή ο χώρος για τους ανθρώπους αυτούς δεν υπάρχει. Ο πολυπολιτιμος είναι επιθυμητός αρκεί να μπορεί μια χώρα να καλύψει και προνοήσει για τους «εισαγόμενους» πολίτες της.

Όμορφη η εικόνα του διαφορετικού, αλλά όχι όταν υποφέρει.

Δεν μπορώ να φλυαρήσω άλλο για να κράξω τις ελληνικές πολιτικές περί μετανάστευσης.

Πρέπει όμως να πω, ότι σε ένα πλαστό περιβάλλον ευημερίας που η Barbie για πάντα θα παντρεύεται τον ψηλό- μελαχρινό-γαλανομάτη- πάμπλουτο Ken, που η σεξουαλικότητα γίνεται προϊόν, που η γνώση μπερδεύεται με την παραπληροφόρηση, που η πίστη συγχωνεύεται με τη θρησκεία, που το χρήμα ξεκλειδώνει ένα ζευγάρι πόδια, που η τέχνη είναι συνώνυμο της τεχνικής, ελπίζω να συνεχίσουμε να ισορροπούμε, όσο δηλαδή θα αντέχουμε τους διχασμένους μας εαυτούς.


Αλλοτρίωση κύριοι...