ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ;;;;;;;

Επιτέλους! Μια πρωτοβουλία των καθηγητάδων για τη ζούγκλα που έχει επιβληθεί στον εργασιακό τομέα. Ενθαρρυντική η κίνηση και η συλλογή υπογραφών, αλλά φτάνει αυτό;

Τα στοιχεία που περιέχονται στο κείμενο είναι χαρακτηριστικά της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί και τείνει με παγιωθεί. Υπενθυμίζουμε ότι η λεγόμενη "ευελιξία" είναι μια καθόλου τυχαία στρατηγική που συζητείται εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια και στην ουσία αποτελεί την αναγκαία θωράκιση του κεφαλαίου απέναντι στην κρίση που οδηγεί σε μείωση της κερδοφορίας. Με την επιβολή συνθηκών "ευελιξίας" παρέχεται στο κράτος και τις επιχειρήσεις, δηλαδή στην εργοδοσία, το απαραίτητο εκείνο μέσο που θα τους λύνει τα χέρια για το μετριασμό των συνεπειών και την εξασφάλιση συνθηκών κερδοφορίας.

Συγχαρητήρια στους εκπροσώπους των σχολών του Ρεθύμνου για την προσθήκη και της δικής τους υπογραφής και πιο συγκεκριμένα στους: Αρανίτου Βάλια, Κοκκινάκη Γιάννη, Λαπατσιώρα Σπύρο, Μυλωνάκη Δημήτρη, Νικολαϊδη Βαγγέλη, Σταθάκη Γιώργο.

Παραθέτουμε το κείμενο που βρίσκεται στο μπλογκ
http://evelixia-stop.blogspot.com

ΥΓ: μου μυρίζει λίγο ΣΥΡΙΖΑ η φάση ή είναι η ιδέα μου;

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ

«ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ»

Μετά από μια μακρά περίοδο γενικευμένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο
ευρωπαϊκό πεδίο, η Ελλάδα είναι μια χώρα με ελλειμματικό κοινωνικό
κράτος, με συστηματικές παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας ενώ μια
σειρά αντεργατικών νόμων ή και νομοθετικών κενών αφήνει απροστάτευτη
την εργασία. Έτσι λοιπόν η επερχόμενη οικονομική κρίση όχι μόνο
βρίσκει τους εργαζόμενους σε δύσκολη θέση αλλά αποτελεί και την αφορμή
για την επιδείνωσή της. Όλη την προηγούμενη περίοδο ενώ οι
επιχειρήσεις είδαν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται, και παρά τις
εκάστοτε κυβερνητικές υποσχέσεις για γενική ευημερία, οι κοινωνικές
ανισότητες διευρύνθηκαν επικίνδυνα. Σαν αυτό να μην συνέβη, οι
κυρίαρχοι οικονομικοί κύκλοι καλούν τους εργαζόμενους να πληρώσουν το
λογαριασμό της πολιτικής τους…
Οι εργαζόμενοι όμως είναι οι μόνοι που δεν φταίνε.
Τα αποτελέσματα των πολιτικών των προηγούμενων χρόνων φαίνονται από
τους αριθμούς με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
• 360.000 άνεργοι για το 2008 οι περισσότεροι από αυτούς μακροχρόνιοι
• 350.000 προσωρινά απασχολούμενοι
• 270.000 εργαζόμενοι με μερική απασχόληση
• 30.000 εργαζόμενοι με καθεστώς δανεισμού
• 70000 εργαζόμενοι με καθεστώς εργολαβίας
• 30.000 εργαζόμενοι σε stage
• 270.000 μισθωτοί εργαζόμενοι με μπλοκάκι
• 600.000 ανασφάλιστοι εργαζόμενοι.

Την ίδια στιγμή:
• Οι πραγματικές αμοιβές βρίσκονται στα επίπεδα του 1984.
• Το 25% των εργαζομένων λαμβάνει αμοιβές μέχρι 750 ευρώ.
• Το 14% των μισθωτών ανήκει στην κατηγορία των νεόπτωχων.
• Το 21% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας (πρώτη θέση στην ΕΕ15)
• 400.000 μισθωτοί καταφεύγουν σε δεύτερη εργασία ενώ η πλειοψηφία τους καλύπτει βασικές ανάγκες μέσω του δανεισμού με επαχθείς κατά κανόνα όρους.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι εργοδότες επιβάλλουν είτε την μετατροπή
της πλήρους απασχόλησης σε μειωμένο ωράριο είτε την εκ περιτροπής
τετραήμερη και τριήμερη εργασία αξιοποιώντας αντεργατικές ρυθμίσεις
του 1990 και του 1998. Και όλα αυτά με την επίκληση «οικονομικού
περιορισμού της δραστηριότητας της επιχείρησης» στην οποία προσφεύγουν
ακόμη και αν πρόκειται για μικρή μείωση των κερδών τους μετά από μια
περίοδο μεγάλης κερδοφορίας.
Επιβάλλεται λοιπόν η λήψη μέτρων που θα βάζουν φραγμούς στη
γενικευμένη εργασιακή ανασφάλεια και φτώχεια:


• Αυστηρός έλεγχος των απολύσεων (αιτιολόγηση απολύσεων, επέκταση της προστασίας για τις ομαδικές απολύσεις για τις επιχειρήσεις κάτω των 20 εργαζόμενων).
• Καθιέρωση θεσμών εργατικού και κοινωνικού διαχειριστικού ελέγχου στις επιχειρήσεις που επικαλούνται οικονομικά προβλήματα για την επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων.
• Κατάργηση των ρυθμίσεων που επιβάλλουν βλαπτικούς όρους στους εργαζόμενους.
• Αναγνώριση και ενίσχυση των δικαιωμάτων των πιο ευάλωτων τμημάτων της μισθωτής εργασίας και ανεξάρτητα από εθνικότητα. .
• Άμεση κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στο δημόσιο τομέα.
• Ενίσχυση των επιθεωρήσεων εργασίας με προσωπικό και αρμοδιότητες.
• Γενναία αύξηση του ύψους αλλά και επιμήκυνση καταβολής του επιδόματος ανεργίας.
• Επιβολή κοινωνικού φόρου στις επιχειρήσεις που προβαίνουν σε απολύσεις λόγω αναδιαρθρώσεων.



ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ
Αγγελίδης Μανώλης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Αρανίτου Βάλια, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Βακαλούλης Μιχάλης,Universite’ Paris 8
Βάκη Φωτεινή,Ιόνιο Πανεπιστήμιο
Βαρουφάκης Γιάννης,Πανεπιστήμο Αθηνών
Βασιλάκης Σπύρος,Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Δεδουσόπουλος Απόστολος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δημητρίου Στέφανος,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Δημουλάς Κώστας,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Δικαίος Κώστας,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Δουράκης Γιώργος, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ζαχαράτος Γεράσιμος,Πανεπιστήμιο Πατρών
Θανοπούλου Ελένη, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θεοτοκάς Γιάννης,Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θεοτοκάς Νίκος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Kαζάκος Αρις,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Καραμεσίνη Μαρία,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Καρύδης Βασίλης,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
Kαυτανζόγλου Ιωάννα,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κοκκινάκης Γιάννης,Πανεπιστήμιο Κρήτης
Κοταρίδης Νίκος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Κουζέλης Γεράσιμος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κουζής Γιάννης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Κουντούρης Μάνος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Κρέτσος Λευτέρης,Coventry University
Κωνσταντακόπουλος Σταύρος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Λαμπριανίδης Λόης,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Λαπατσιώρας Σπύρος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Λελεδάκης Κανάκης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μαλούτας Θωμάς,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Μαρωνίτη Νίκη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μαυρίδης Ηρακλής,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μηλιός Γιάννης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Μιχαηλίδης Παναγιώτης, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Μιχαλάκης Ανδρέας,Πανεπιστήμιο Πατρών
Μιχαλοπούλου Καίτη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μουδόπουλος Σταύρος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μπάλιας Στάθης,Πανεπιστήμιο Πατρών
Μυλωνάκης Δημήτρης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μωυσίδης Αντώνης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Νικολαΐδης Ευάγγελος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Οικονομάκης Γιώργος, Πανεπιστήμιο Πατρών
Πάκος Φάνης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πανταζής Απόστολος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παντελίδου Μάρω, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Παπαδοπούλου Δέσποινα,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Παπαθεοδώρου Χρίστος,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Πετράκη Γεωργία,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πετραλιάς Νίκος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πουρνάρη Μαρία,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
Πρόκου Ελένη,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ρήγος Αλκης,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ρομπόλης Σάββας,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σακκάς Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Πατρών
Σερεμέτης Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Σκαμνάκης Χριστόφορος,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Σπουρδαλάκης Μιχάλης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σταθάκης Γιώργος, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Σταμάτης Κώστας,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Στασινοπούλου Ολγα,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Σωτηρέλης Γιώργος,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σωτηρόπουλος Δημήτρης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Τραυλός –Τζανετάτος Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τριανταφυλλίδου Αννα,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο
Τσακαλώτος Ευκλείδης, Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Τσοπόγλου Σταύρος,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Φαράκλας Γιώργος, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Φουρτούνης Γιώργος,Πάντειο Πανεπιστήμιο
Φωτίου Θεανώ,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Χασάπης Δημήτρης,Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ψημμένος Ιορδάνης, Πάντειο Πανεπιστήμιο

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική εφημερίδα του Κούλογλου για την υπόθεση του καθηγητή Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Καλό είναι να μην ξεχνάμε μερικούς ανθρώπους. Για όσους από μας συμμετείχαν στην προσπάθεια δικαίωσής του να υπενθυμίσουμε ότι η υπόθεση είναι ακόμα ανοιχτή και καλό είναι να την παρακολουθούμε από κοντά.

http://www.tvxs.gr/v10772

Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του Στέλιου Αλεξανδρόπουλου. Του αναπληρωτή καθηγητή στο πανεπιστήμιο Κρήτης που πέθανε από ανακοπή, μαχόμενος για αξιοκρατία και διαφάνεια στο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος έχασε τη ζωή του, καταγγέλλοντας παρανομίες και αυθαιρεσίες στη διαδικασία εισαγωγής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Κρήτης. Καταγγελίες, για τις οποίες παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο των μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ. Μετά θάνατον, η δικαίωση του ήρθε από την Επιτροπή Διερεύνησης του πανεπιστημίου, η οποία βεβαίωσε πως ο καθηγητής δρούσε με βάση τα νόμιμα και συνταγματικά αναφαίρετα δικαιώματα του.

Το πόρισμα της επιτροπής παράλληλα ανέδειξε το κύκλωμα ευνοιοκρατίας που κυριαρχούσε στο συγκεκριμένο τμήμα, στο οποίο εμπλέκονται τα ονόματα του αντιπρύτανη του πανεπιστημίου, Κ. Λάβδα, της διευθύντριας του μεταπτυχιακού, Μ. Μενδρινού, καθώς και του κοσμήτορα της Σχολής, Δ. Κοτρόγιαννου.

Η υπόθεση Αλεξανδρόπουλου είναι χαρακτηριστική της εκ των έσω υπονόμευσης του δημοσίου πανεπιστημίου, λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης δύναμης σε «ηγετικές ομάδες» του, της διαπλοκής με πολιτικούς παράγοντες και της τεράστιας δυσκολίας άσκησης κριτικής, για να επιτευχθεί η διαφάνεια και η δημοκρατία. Το tvxs θα παρουσιάζει αναλυτικά τις ποικίλες πτυχές της υπόθεσης, μέχρι την έναρξη της δίκης, στο τέλος του μήνα.

Οι πρώτες καταγγελίες

Τον Ιούλιο του 2005, ο επί πτυχίω φοιτητής Κ. Ρητινιώτης διαμαρτύρεται με επιστολή του στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Κρήτης, για τη μη εισαγωγή του στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος, παρόλο που τα τυπικά προσόντα του υπερτερούσαν άλλων υποψηφίων, οι οποίοι έγιναν δεκτοί.

Ο Κ. Ρητινιώτης δεν είναι ο μόνος παραπονούμενος. Συνολικά, υπάρχουν τουλάχιστον πέντε διαβήματα υποψηφίων για τα οποία οι καθηγητές του τμήματος δεν είχαν πληροφορηθεί ποτέ τίποτα. Λίγες μέρες αργότερα, συγκαλείται η Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης του τμήματος. Τα μέλη της επιτροπής εισαγωγής στο μεταπτυχιακό υπερασπίζονται τη διαδικασία και χαρακτηρίζουν «αδιανόητη» την επιστολή του Ρητινιώτη.

Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος δεν συμφωνεί μαζί τους. Προκειμένου να επικυρώσει τα αποτελέσματα της επιλογής στο μεταπτυχιακό, ζητά να κοινοποιηθεί στη συνέλευση ο κατάλογος μοριοδότησης των υποψηφίων –όπως είχε συμβεί, άλλωστε, την προηγούμενη χρονιά. Ο καθηγητής επιμένει, πιθανόν, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που ακούει τέτοιες διαμαρτυρίες. Και στο παρελθόν μία φοιτήτριά του είχε διαμαρτυρηθεί πως αποκλείστηκε άδικα από το μεταπτυχιακό, όμως η υπόθεσή της δεν είχε λάβει έκταση.

Στο τέλος της συνέλευσης παρουσιάζεται ο κατάλογος των επιτυχόντων. Ένα χαρτί με το ονοματεπώνυμο και τον αριθμό μητρώου τους, χωρίς καμία ένδειξη για τη βαθμολογία τους –χωρίς να δείχνει καν την κατάταξή τους. Τα μέλη της συνέλευσης τον επικυρώνουν, με εξαίρεση τον Στ. Αλεξανδρόπουλο, που υποστηρίζει πως η ψήφος του θα εξαρτηθεί από τις διευκρινήσεις που αναμένει. Την πληροφόρηση τού οφείλουν, ουσιαστικά, τρία πρόσωπα: ο κοσμήτορας Δ. Κοτρόγιαννος, ο αντιπρύτανης Κ. Λάβδας και η υπεύθυνη του μεταπτυχιακού Μ. Δενδρινού – τα μέλη της επιτροπής, με άλλα λόγια, που έκανε την επιλογή των υποψηφίων.

Η δημοσιοποίηση της υπόθεσης και η συζήτηση στη Βουλή

Οι βδομάδες περνούν και ο καθηγητής επιμένει με επιστολές του, να αποκτήσει πρόσβαση στην αναλυτική μοριοδότηση των υποψηφίων για το μεταπτυχιακό. Καταγγέλλει αδιαφάνεια και προβάλλει, μεταξύ άλλων, το αίτημά του ενός υποψηφίου που έγινε δεκτός χρησιμοποιώντας
συστατική επιστολή από την Περιφέρεια Κρήτης. Κατηγορείται για έλλειψη εμπιστοσύνης στην επιτροπή επιλογής και για απειρία στις διοικητικές διαδικασίες. Στο τέλος Αυγούστου τού απαντούν ότι οι φάκελοι των υποψηφίων είναι προσωπικά δεδομένα, κι επομένως απόρρητοι. Πρόκειται για ένα έωλο επιχείρημα, σύμφωνα με πόρισμα της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, το οποίο εκδόθηκε μετά το θάνατό του.

Το Σεπτέμβριο του 2005 υποβάλλει ένσταση για τα αποτελέσματα της εισαγωγής τόσο στη Γενική Συνέλευση Ειδικής Σύνθεσης του τμήματος, όσο και στη Σύγκλητο Ειδικής Σύνθεσης. Η ένστασή του, όμως απορρίπτεται και, αφού έχει εξαντλήσει την πανεπιστημιακή οδό, ο Στ. Αλεξανδρόπουλος στρέφεται στο υπουργείο Παιδείας και στον πολιτικό κόσμο. Καταγγέλλει παρατυπίες και παρανομίες, στη Νομαρχιακή Επιτροπή της ΝΔ Ρεθύμνου, σε βουλευτές ΠΑΣΟΚ Κρήτης, στο υπουργείο και στο βουλευτή κ. Δραγασάκη, ο οποίος κατέθεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή. Το Νοέμβριο του 2005, ο υφυπουργός Παιδείας Σπ. Ταλιαδούρος, απαντώντας σε ερώτηση του Γ. Δραγασάκη στη Βουλή ανακοινώνει ότι «το υπουργείο ζήτησε από την πρυτανεία να ερευνήσει το θέμα». Μετά την επερώτηση Δραγασάκη το θέμα φαίνεται να λήγει. Από τότε άλλωστε έως την ημέρα του θανάτου του, ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος δεν προχώρησε σε καμιά άλλη ενέργεια, νομική η πολιτική, σχετική με την υπόθεση.

Το υπουργείο όντως ζητά με επιστολή του στις 4 Νοεμβρίου την επείγουσα διερεύνηση την υπόθεση. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου απαντά στο υπουργείο στις 18 του μήνα και την ίδια ημέρα στέλνει επιστολή στον καθηγητή Γ. Πυργιωτάκη, να ξεκινήσει εμπιστευτική έρευνα. Έρευνα όμως, όχι για το αν ήταν αξιοκρατική η επιλογή των μεταπτυχιακών φοιτητών, αλλά με βάση το άρθρο 126 του υπαλληλικού κώδικα, που ερευνά την τέλεση πειθαρχικού παραπτώματος των μελών ΔΕΠ! Στις 23 Ιανουαρίου 2006, το πανεπιστήμιο λαμβάνει από το υπουργείο και δεύτερη εντολή διερεύνησης της υπόθεσης, ύστερα από ένσταση που κατέθεσαν τρεις φοιτητές οι οποίοι δεν εισήχθησαν στο μεταπτυχιακό: οι Κ. Ρητινιώτης, Κ. Χρήστου και Π. Ε. Μουρατίδου.

Εν τω μεταξύ, η «ηγετική ομάδα» του τμήματος (όπως αναφέρεται στο πόρισμα της Επιτροπής Διερεύνησης), οι κκ. Κοτρόγιαννος, Λάβδας και Μενδρινού επιδίδονται σε κύκλο επιστολών, στις οποίες οι κατηγορίες τους κατά του Στ. Αλεξόπουλου όλο και βαραίνουν. Κάνουν λόγο για «διασυρμό», «πλήγμα στο κύρος και το γόητρο του πανεπιστημίου» και αναφέρουν ότι ο «Αλεξανδρόπουλος θίγει την τιμή και την υπόληψη τόσο καθηγητών όσο και του θεσμού» – χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο πανομοιότυπο με εκείνο που θα χρησιμοποιηθεί αργότερα στο παραπεμπτικό του Στ. Αλεξανδρόπουλου σε πειθαρχική δίωξη. Καμιά από τις επιστολές των κ.κ. Κοτρόγιαννου και Μενδρινού προς τον Πρύτανη δεν κοινοποιείται στον κ. Αλεξανδρόπουλο, ώστε να έχει τη δυνατότητα απάντησης.

Η πειθαρχική δίωξη

Το πόρισμα του καθηγητή Πυργιωτάκη, με ημερομηνία 23 Φεβρουαρίου 2006 συμπεραίνει ότι η διαδικασία εισαγωγής στο μεταπτυχιακό ήταν άψογη και ότι τέθηκε σε εφαρμογή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η έκθεση Πυργιωτάκη συντάσσεται ως απάντηση στο έγγραφο του Υπουργείου, και αυτό ρυθμίζει ως ένα βαθμό το περιεχόμενο και το ύφος της. Χρησιμοποιείται ωστόσο εν αγνοία του ιδίου για την τεκμηρίωση της παραπομπής σε πειθαρχική δίωξη. Όντως, δύο μήνες μετά, ο πρύτανης του πανεπιστημίου, Ι. Παλλήκαρης, ζητά την πειθαρχική δίωξη του Στ. Αλεξανδρόπουλου. Το παραπεμπτικό, που κοινοποιείται στον καθηγητή μέσα στις ημέρες του Πάσχα, τον κατηγορεί για «παράνομες και αυθαίρετες ενέργειες», για «αβάσιμη και δημόσια κριτική» που «θίγει την επιστημονική και την επιστημονική και προσωπική τιμή και υπόληψη μελών ΔΕΠ» και για «συμπεριφορά βαρέως απάδουσα στην αξιοπρέπεια πανεπιστημιακού λειτουργού».

Όπως επισήμανε αργότερα η Επιτροπή Διερεύνησης της υπόθεσης, στο παραπεμπτήριο έγγραφο περιλαμβάνονται ανακρίβειες και λανθασμένοι ισχυρισμοί. Σύμφωνα με την ίδια επιτροπή, «το παραπεμπτήριο έγγραφο, όσο και αν δεχθεί κανείς ότι πρέπει να έχει κάποια “εισαγγελική” μορφή, περιέχει βαρείς και αναιτιολόγητους χαρακτηρισμούς για τον Στέλιο Αλεξανδρόπουλο, όσο και συχνά αστήρικτες αιτιάσεις. Το κείμενο του –που παρεμπιπτόντως μάλιστα, αποτελεί μνημείο συντακτικής ανεπάρκειας και νοηματικής συγχύσεως– κάνει ουσιαστικά μια προσπάθεια να προσαρμόσει αδόκιμα το κατηγορητήριο στη σχετική νομοθεσία του 1932, αντιγράφοντας μάλιστα κατά λέξη τις τελευταίες παραγράφους της».

Το παραπεμπτικό αναφέρεται και στην υπόθεση της εκλογής ως επίκουρου καθηγητή στο τμήμα του υποψήφιου Εμ. Αλεξάκη, ο οποίος απορρίφθηκε από επιτροπή όπου συμμετείχαν οι Λάβδας και Μενδρινού. Ο Στ. Αλεξανδρόπουλος είχε και πάλι εκφράσει σοβαρές ενστάσεις για το χειρισμό του ζητήματος – γεγονός που χρησιμοποιήθηκε για να ενισχύσει την «εικόνα» του ως ανθρώπου που δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στο πανεπιστήμιο.

Ας σημειωθεί ότι η πρακτική της απευθείας παραπομπής στο Πειθαρχικό Συμβούλιο των μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ, όπου συμμετέχει και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν είναι καθόλου συνηθισμένη. Όταν δημιουργείται κάποιου είδους ένταση μέσα σε πανεπιστημιακό τμήμα, αρχικά ο πρύτανης καλεί τον φερόμενο ως υπεύθυνο για να του εκθέσει τα επιχειρήματά του και, στη συνέχεια, εάν συντρέχει λόγος, τον οδηγεί στο πειθαρχικό όργανο του πανεπιστημίου. Κάτι που δεν έγινε στην περίπτωση του Στ. Αλεξανδρόπουλου.

Ο θάνατος

Στις 3 Μαΐου 2006 συγκαλείται συνέλευση για την έγκριση του προγράμματος σπουδών. Από τη συνέλευση έλειπαν δικαιολογημένα ο καθηγητής Δ. Γράβαρης με εκπαιδευτική άδεια, και ο Κ. Λάβδας που είχε το δικαίωμα ως αντιπρύτανης να λείπει. Ο κοσμήτορας Κοτρόγιαννος επικαλείται «έλλειψη απαρτίας» και προτείνει να αναβληθεί η συνέλευση για δεκαπέντε ημέρες. Ο Στ. Αλεξανδρόπουλος, φορτισμένος πολύ ψυχολογικά, ζητά επίμονα το λόγο εκτός διαδικασίας. Όταν τελικά του δίνεται η δυνατότητα να μιλήσει, ανακοινώνει στους συναδέλφους του την πειθαρχική του δίωξη και δηλώνει ότι αρνείται να μπει σε επιστημονικό διάλογο με τους «διώκτες» του, κ..κ. Κοτρόγιαννο, Λάβδα και Μενδρινού. Μετά την επιστροφή του στο γραφείο του, ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος αποβιώνει αιφνιδίως. Ο θάνατος του αποδίδεται από τον ιατροδικαστή σε «υπερτασική– ισχαιμική καρδιοπάθεια».

Η δικαίωση

Η κρίση που ξεσπά στο πανεπιστήμιο, η έντονη δημοσιότητα και οι αντιδράσεις αναγκάζουν τη Σύγκλητο να ορίσει στις 16 Μαΐου το 2006 τριμελή επιτροπή διερεύνησης, αποτελούμενη από την Σ. Παπαδοπούλου, Κοσμήτορα της Σχολής Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών, και τους καθηγητές του Τμήματος Φυσικής Γ. Γραμματικάκη και Ελ. Οικονόμου. Η Επιτροπή είχε ως εντολή να ερευνήσει όλες τις πτυχές του θέματος Αλεξανδρόπουλου περιλαμβανομένης και της άσκησης πειθαρχικής δίωξης.

Τα μέλη της επιτροπής συντάσσουν ξεχωριστά πορίσματα. Ο κ. Οικονόμου ακολουθεί ουδέτερη στάση: δηλώνει ότι έπρεπε να ζητηθεί απ’ τον καθηγητή να υποστηρίξει τις θέσεις του πριν από την παραπομπή του, αλλά δεν εκφράζει άποψη για τη διαδικασία εισαγωγής στο μεταπτυχιακό. Τα πορίσματα των άλλων δύο είναι καταπέλτης – ενώ ταυτόχρονα κάνουν αναφορά στο «ιδιαίτερο ήθος του Στ.Α., αλλά και τo σεβασμό του απέναντι στα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου».

Το πόρισμα του κ. Γραμματικάκη για παράδειγμα συμπεραίνει μεταξύ άλλων ότι «το αίτημα ενός μέλους ΔΕΠ, όπως ο Στ.Α. να έχει πρόσβαση, έστω εμπιστευτική, σε κάθε στοιχείο της αναλυτικής αξιολόγησης, θεωρείται ως νόμιμο και αναφαίρετο του δικαίωμα […] Μετά την απόρριψη των ενστάσεων του και την μη παροχή των αναλυτικών στοιχείων, οι καταγγελίες του Στ.Α. προς το ΥπΕΠΘ αποτελούν μια τελευταία προσπάθεια να διερευνηθούν επί της ουσίας οι καταγγελίες του. Έπρεπε όμως να είναι περισσότερο διστακτικός στην ανάμιξη κομματικών οργανώσεων. Κάθε πάντως ενέργειά του κρίνεται αφ εαυτής, και αποτελεί αναφαίρετο συνταγματικό του δικαίωμα […] Διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ευνοίας για πέντε από τους επιτυχόντες στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, ενώ τρεις άλλοι εμφανίζεται ότι αδικήθηκαν. […] Ενώ δεν αμφισβητείται το νομότυπο της, η πειθαρχική δίωξη του Στ.Α. τόσο ως προς την ουσία όσο και ως προς την δικαιολόγηση της, είναι διάτρητη. Η όποια δυσφήμηση του Π.Κ. και μελών του, την οποία επικαλείται το κατηγορητήριο, υπήρξε έμμεσα η συνέπεια ενός αιτήματος διαφάνειας, που όπως είχε ακαδημαϊκό χρέος διατύπωσε πολλές φορές ο Στ.Α., χωρίς ωστόσο το αίτημα του να ικανοποιηθεί. Οι ενέργειες του υπήρξαν άλλωστε, και ανεξάρτητα αν εγκρίνονται η όχι από το κάθε μέλος της ακαδημαικής κοινότητας, νόμιμες και εντός των πλαισίων της συνταγματικών του δικαιωμάτων. […] Οσο για την υπόθεση Αλεξάκη, που συνιστά το δεύτερο σκέλος του κατηγορητηρίου, αποτελεί μια δυσάρεστη αλλά όχι ασυνήθη στα πανεπιστημιακά πράγματα περίπτωση, και μόνον για τη φραστική οξύτητα του μπορεί να επικριθεί ο Στ.Α. […] Οι ευθύνες λοιπόν του Πρύτανη, με την πολιτική η την ακαδημαϊκή τους διάσταση, αλλά και όσων προκάλεσαν την πειθαρχική δίωξη του Στ.Α., είναι ορατές. Η ακριβής όμως εκτίμηση, όπως και ο καταμερισμός τους, εναπόκειται στην κρίση τού κάθε μέλους της πανεπιστημιακής κοινότητας».

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ "ΠΟΝΤΙΚΙΑ"

Ανακαλύφθηκε το κρυσφήγετο ενός οερίτη στο Ρέθυμνο. Σύμφωνα με πληροφορίες το συγκεκριμένο ον εθεάθη σε δημόσιο ίδρυμα, όπου κατά τον τελευταίο καιρό κρυβόταν . Η παρουσία του έγινε γνωστή μετά από την προσπάθειά του να ικανοποιήσει την ανάγκη του για τροφή. Δυστυχώς όμως η περιπέτειά του είχε άδοξο τέλος, αφού εκπρόσωπος του ανθρώπινου είδους που δεν τον διακατείχε υγιής ελληνόψυχη συνείδηση τον έστειλε να συναντήσει τον μεγαλέξανδρο, τον Μεταξά, το Χίτλερ και άλλους συντρόφους του στην εξωτική κόλαση.

Παραθέτουμε τη σχετική πηγή από τον τύπο:

Επίθεση τρωκτικού σε ασθενή

15/04/2009

Τον αρουραίο σκότωσε συνοδός άλλου ασθενή

Επίθεση από τρωκτικό δέχτηκε τα ξημερώματα της 25ης Μαρτίου, ασθενής που νοσηλευόταν στην χειρουργική κλινική του νοσοκομείου Ρεθύμνου, έκανε γνωστό μέσω του ΣΚΑΪ ο πρόεδρος του συλλόγου των εργαζομένων Αντώνης Φουρναράκης.

Όπως ανέφερε, ο ασθενής τραυματίστηκε στο χέρι και δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες από δυο νοσηλευτές της βραδινής βάρδιας. Τον αρουραίο σκότωσε συνοδός άλλου ασθενή.
Ο κ. Φουρναράκης χαρακτήρισε απαξιωτικό το περιστατικό για το νοσοκομείο, ωστόσο έκανε λόγο για τραγική έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού.

Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση από την διοίκηση του νοσοκομείου.

http://www.skai.gr/master_story.php?id=117796

ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ: ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Παραθέτουμε παρακάτω ένα δελτίο τύπου των συμβασιούχων εργαζομένων στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες όπου εκφράζεται η έντονη διαμαρτυρία για τον αποκλεισμό των βιβλιοθηκών από τη χρηματοδότηση, γεγονός που συνεπιφέρει αυτομάτως επιδείνωση στη λειτουργία τους, εκπτώσεις στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και, το κυριότερο, μείωση προσωπικού. Είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όχι μόνο ως χρήστες των δημόσιων-πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών αλλά και ως εργαζόμενους. Είναι δεδομένο ότι σε περιόδους "κρίσης" οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι οι συμβασιούχοι και άλλοι επισφαλείς εργαζόμενοι. Η παραπάνω συνθήκη απαντάται στον τύπο, τη νομοθεσία και τη βιβλιογραφία και ως "ευελιξία" ή "ελαστικοποίηση". Οι κινητοποιήσεις τους αξίζουν την ενεργή συμπαράστασή μας.

Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου:

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες έχουν προγραμματίσει στις 9 Απριλίου 2009 (12.00 μ.μ.) συνάντηση με τη Γ.Γ του ΥΠΕΠΘ με παράλληλη παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο. Η κρίση χτυπά και τις Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες. Οι Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα (βιβλιοθήκες των ΑΕΙ & ΤΕΙ, καθώς και αυτές της Ακαδημίας Αθηνών, της ΑΣΠΑΙΤΕ και η Εθνική Βιβλιοθήκη), στο διάστημα 1996 – 2008 έλαβαν χρηματοδότηση από δύο προγράμματα ΕΠΕΑΕΚ στο πλαίσιο του 2ου και 3ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ). Η χρηματοδότηση αυτή βοήθησε πρωτίστως στην ανάπτυξη νέων υπηρεσιών, στον εμπλουτισμό του υλικού (έντυπο, ηλεκτρονικό, οπτικοακουστικό), αλλά και στην αναβάθμιση του ρόλου των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες ανέλαβαν δράσεις ως προς τη βελτίωση και περαιτέρω ανάπτυξη των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, σύμφωνα με τις τρέχουσες τάσεις και εξελίξεις της ψηφιακής εποχής που διανύουμε. Ενδεικτικά αναφέρονται: i)ακαδημαϊκά καταθετήρια, ii)δίκτυο δια-δανεισμού iii)ανάπτυξη εφαρμογών για εξυπηρέτηση χρηστών- ΑΜΕΑ iv)εφαρμογή προτύπων ISO στη παροχή υπηρεσιών. Επιπλέον, τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας εκπαιδεύτηκαν ως προς στη χρήση ψηφιακών πηγών πληροφόρησης και υπηρεσιών (ψηφιακά περιοδικά, βάσεις δεδομένων εικόνων & πλήρους κειμένου κ.ά.). Παράλληλα, η κοινοτική χρηματοδότηση μέσω των ΚΠΣ, προσέφερε εργασία σε εκατοντάδες πτυχιούχους (συμβασιούχοι εργασίας ή έργου), οι οποίοι, είτε από κοινού με το μόνιμο προσωπικό των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών είτε μεμονωμένα, συμμετείχαν και προώθησαν τις καινοτόμες δράσεις των ακαδημαϊκών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Η λήξη του Τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης παράλληλα με το χαρακτηρισμό ως μη επιλέξιμων των δαπανών των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών για την ένταξη στο Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ 2007-2013), σηματοδοτεί την αδυναμία συνέχισης των καινοτόμων δράσεων καθώς και την απόλυση στις 31-05-2009 των 380 συμβασιούχων οι οποίοι εργάζονται σ’ αυτές. Η απόφαση του ΥΠΕΠΘ για τον αποκλεισμό των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών από το ΕΣΠΑ 2006-2013, ουσιαστικά απαξιώνει την πολυετή προσφορά των συμβασιούχων εργαζομένων (βιβλιοθηκονόμοι, πληροφορικοί, οικονομολόγοι κ.ά.), οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν ανθρώπινο δυναμικό υψηλής εκπαίδευσης και εργασιακής εξειδίκευσης, ενώ αριθμητικά αντιστοιχούν –κατά προσέγγιση- στο 50% του συνόλου των εργαζομένων. Κατά συνέπεια, οι ήδη παρεχόμενες υπηρεσίες είναι καταδικασμένες να υποβαθμιστούν, ενώ οι καινοτόμες δράσεις ουσιαστικά ακυρώνονται καθώς οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στο θλιβερό παρελθόν της έλλειψης υποδομών, ειδικευμένου προσωπικού, ελλιπούς ωραρίου λειτουργίας και ανυπαρξίας ηλεκτρονικών υπηρεσιών. Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες δραστηριοποιήθηκαν άμεσα από το Μάιο του 2008 ως προς τη δημοσιοποίηση των προβλημάτων που θα επιφέρει η διακοπή της χρηματοδότησης των παραπάνω δράσεων. Συστάθηκαν ομάδες εργασίας με αντικείμενο την ενημέρωση των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων, Διευθυντών των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών, Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών (ΣΕΑΒ), μελών ΔΕΠ, Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων της Πληροφόρησης (ΕΕΒΕΠ), μελών της ευρύτερης ακαδημαϊκής κοινότητας και εκπροσώπους των ΜΜΕ. Σε ανταπόκριση των δίκαιων αιτημάτων, κατατέθηκαν 23 συνολικά ερωτήσεις τόσο στο Εθνικό Κοινοβούλιο, όσο και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αναλυτικότερα, αναφέρουμε τους βουλευτές: Βουλή των Ελλήνων : Μ. Μπόλαρης 21/3/2008 (ΠΑΣΟΚ), Γ. Δραγασάκης, Π. Κοροβέσης 31/3/2008 (ΣΥΡΙΖΑ), Μ. Ανδρουλάκης 3/4/2008 (ΠΑΣΟΚ), Χ. Καστανίδης 11/4/2008 (ΠΑΣΟΚ), Φ. Σαχινίδης, Θ. Πάγκαλος 6/5/2008 (ΠΑΣΟΚ), Κ. Αβαλιώτης 7/5/2008, Ε. Μελά, Κ. Αλυσανδράκης, Γ. Ζιώγας, Κ. Καζάκος, Λ.Κανέλλη, Γ. Πρωτούλης 16/5/2008 (ΚΚΕ), Γ. Σκουλάς 22/5/200/ (ΠΑΣΟΚ), Χ. Χάιδος 29/5/2008 (ΠΑΣΟΚ), Μ. Σκουλάκης 29/5/2008 (ΠΑΣΟΚ), Γ. Δραγασάκης, Π. Κοροβέσης, Τ. Κουράκης 31/5/2008 (ΣΥΡΙΖΑ), Σ. Μερεντίτη 12/6/2008 (ΠΑΣΟΚ), Γ. Μαγκριώτης 13/6/2008 (ΠΑΣΟΚ), Α. Κακλαμάνης 17/6/2008 (ΠΑΣΟΚ), Σ. Κουτμερίδης 25/6/2008 (ΠΑΣΟΚ), Δ. Παπαδημούλης 2/7/2008 (ΣΥΡΙΖΑ), Β. Κεκέρογλου 14/7/2008 (ΠΑΣΟΚ), Γ. Σκουλάς 23/9/2008 (ΠΑΣΟΚ), Ν. Αλευράς 29/9/2008 (ΠΑΣΟΚ), Ε. Μελά, Κ. Καζάκος, Λ. Κανέλλη, Γ. Πρωτούλης, Γ. Γκιώκας, Δ. Μανωλάκου 24/10/2008 (ΚΚΕ), Α. Διαμαντοπούλου, Μ. Παντούλας, Θ. Δραγώνα, Δ. Βαρβαρίγος, Χ. Αηδόνης, Ν. Αλευράς, Μ. Αποστολάκη, Μ. Δαμανάκη, Π. Ευθυμίου, Κ. Καρτάλης, Γ. Λιάνης, Δ. Λιντζέρης, Μ. Μπόλαρης, Ι. Ραγκούσης, Σ. Ράπτη, Σ. Σακοράφα, Β. Τόγιας 23/2/2009 (ΠΑΣΟΚ), Σπ.-Α. Γεωργιάδης, Αθ. Πλεύρης 20/3/2009 (ΛΑΟΣ) Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο : Δημήτρης Παπαδημούλης 2-7-2008 (ΣΥΡΙΖΑ) Παράλληλα, με πρωτοβουλία του ΣΕΑΒ, αναρτήθηκαν σε όλες τις ιστοσελίδες των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών κείμενα και ψηφίσματα για την ενημέρωση της ευρύτερης ακαδημαϊκής κοινότητας. Η Μονάδα Ολικής Ποιότητας Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών προχώρησε σε επίσημη καταμέτρηση των συμβασιούχων στις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Οι πρυτανικές αρχές των Πανεπιστημίων Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης, Πατρών, ,Αιγαίου, Πολυτεχνείου Κρήτης και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών προχώρησαν σε ανακοινώσεις και υπομνήματα προς το ΥΠΕΠΘ. Οι Διευθυντές και Επιστημονικοί Υπεύθυνοι των Βιβλιοθηκών, με κύριους εκφραστές τους Γιώργο Ζάχο (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Ντίνα Κακκάλη (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Νίκη Ζαχιώτη (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), δραστηριοποιήθηκαν ως προς την ένταξη των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών σε προγράμματα του ΕΣΠΑ 2007-2013. Οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι μόνιμοι, αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) και συμβασιούχοι εργαζόμενοι στις βιβλιοθήκες, ενέτειναν την αντίδρασή τους συμμετέχοντας σε στάσεις και απεργίες, συμβολικές καταλήψεις βιβλιοθηκών, συνεντεύξεις τύπου και πορείες. Παράλληλα, υπήρξε δημοσιοποίηση του θέματος μέσω διαδικτύου και κόμβων όπως το (http://symvasiouxoi-lib.blogspot.com). Παρά τις δράσεις που αναπτύχθηκαν για τα δίκαια και αυτονόητα αιτήματά των εργαζομένων για βιώσιμες και καινοτόμες ελληνικές ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες με εξειδικευμένο προσωπικό, το ΥΠΕΠΘ 10 μήνες μετά δεν έχει δεσμευτεί ούτε για την συνέχιση της χρηματοδότησης των βιβλιοθηκών, ούτε για την παραμονή των συμβασιούχων που εργάζονται σε αυτές. Οι συμβασιούχοι εργασίας και έργου οδηγούνται αναγκαστικά στην ανεργία, καθώς δεν προβλέπεται ούτε η συνέχιση της χρηματοδότησης, ούτε η μετατροπή των συμβάσεων τους σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, εφόσον αποδεδειγμένα καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ιδρυμάτων στα οποία εργάζονται. Στο ιστολόγιό μας θα βρείτε όλα τα σχετικά έγγραφα, αρχείο ερωτήσεων βουλευτών και υπομνημάτων που κατατεθήκαν κατά το διάστημα των τελευταίων 10 μηνών (Μάιος 2008 – Μάρτιος 2009), την αρθρογραφία σε ιστοσελίδες, ιστολόγια και τύπο για το θέμα, προκειμένου για την λεπτομερέστερη ενημέρωση σας. Κλείνοντας, θα θέλαμε να ζητήσουμε και τη δική σας συμπαράσταση στο αγώνα μας, για περαιτέρω δημοσιοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας. Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Μετά τιμής Ομάδα Τύπου Σύλλογος Συμβασιούχων Εργαζόμενων στις Ακαδημαϊκές Βιβλιοθήκες

http://symvasiouxoi-lib.blogspot.com/

ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΦΟΙΤΗΤΗ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

Απ' ότι μαθαίνουμε, η κατάσταση στο Ρέθυμνο πάει να ξεφύγει από τον έλεγχο. Αναφέρομαι σε νέο περιστατικό βίας ενάντια σε συμφοιτητή μας, πιθανώς λόγω της πολιτικής και συνδικαλιστικής του δράσης, από μέλη εθνικιστικής οργάνωσης που δραστηριοποιείται στην πόλη του Ρεθύμνου με την ανοχή της τοπικής κοινωνίας. Υπενθυμίζουμε ότι πριν από λίγες μέρες μέλη της ίδιας ομάδας είχαν γεμίσει το αμφιθέατρο που θα μιλούσε ο αγωνιστής Μ. Γλέζος με υβριστικά αυτοκόλλητα κ συνθήματα ("Γλέζο Μανώλη φύγε από την πόλη" κλπ.). Οι ανθρωπίδες-μέλη της οργάνωσης αυτής, που θεωρούν εαυτούς και πατριώτες, έβριζαν τον άνθρωπο που κατέβασε μαζί με το Σάντα τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη.

Προχθές έστησαν ενέδρα σε συμφοιτητή μας και τον χτύπησαν στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Ελπίζουμε να αναρρώσει γρήγορα. Το περιστατικό δημοσιεύθηκε και στο indymedia (http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1011437).

Ακολουθεί το ψήφισμα-καταγγελία του Συλλόγου μεταπτυχιακών. Φυσικά το προσυπογράφουμε.

ΡΕΘΥΜΝΟ 30/3/09

Χτες το βράδυ 29/3, στην πόλη του Ρεθύμνου, αγωνιστής της ΕΑΑΚ δέχτηκε δολοφονική επίθεση από μέλη του παρακλαδιού της Χρυσής Αυγής, την Οργάνωση Εθνικιστών Ρεθύμνου (ΟΕΡ). Η επίθεση πραγματοποιήθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες, την στιγμή που ο Γιώργος Μωραΐτης, συνδικαλιστής του συλλόγου φοιτητών Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης γυρνούσε από την δουλειά του. Η επίθεση ήταν απρόκλητη, πισώπλατη και με βαθύτατα πολιτικά κίνητρα. Δεν είναι τυχαίο ότι συμβαίνει στα πλαίσια μιας γενικότερης κοινωνικής όξυνσης, λίγο πριν την πανεργατική απεργία στις 2/4 και μετά τα συνθήματα φασιστικού περιεχομένου που είχαν γραφτεί στους τοίχους αίθουσας, ενάντια στον αγωνιστή του ΕΑΜ Μανώλη Γλέζο, πριν την εκδήλωση στην οποία ήταν κεντρικός ομιλητής, από την ίδια ομάδα.

Τον τελευταίο καιρό οι μηχανισμοί του παρακράτους έχουν εντείνει την δράση τους και κάνουν εμφανή την παρουσία τους είτε ξεκάθαρα στο πλάι των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους, είτε κάτω από το πρόσχημα των «αγανακτισμένων πολιτών», προπηλακίζοντας διαδηλωτές υπό την ανοχή της αστυνομίας (Πάτρα, Κομοτηνή). Το παρακράτος δεν έχει κομματική απόχρωση. Είναι δομικό στοιχείο του αστικού κράτους και αποτελεί την χρυσή του εφεδρεία. Η περικοπή των δημοκρατικών δικαιωμάτων στις οποίες προχώρησαν και προχωρούν οι κυβερνήσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εντάσσεται στα γενικότερα πλαίσια αυταρχικοποίησης και ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων ούτως ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα η αντεργατική επίθεση της Ε.Ε. και των εγχώριων αντιπροσώπων της.

Καλούμε όλους τους φοιτητές, όλους τους εργαζόμενους να απαντήσουν με τους μαζικούς τους αγώνες στην δράση τέτοιων περιθωριακών ομάδων και καλούμε την κοινωνία του Ρεθύμνου να βάλει τέρμα σ αυτό το κλίμα βίας που καλλιεργείται στην πόλη το οποίο μας γυρνά πολλά χρόνια πίσω.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΗ: ΗΜΕΡΑ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΙΑΣ

Πρωταπριλιά: Ημέρα κουκουλοφορίας


ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ;

ΠΟΤΕ;


Τετάρτη, 1η Απριλίου, 18.30

Η μέρα είναι προφανώς συμβολική, βολεύει το ότι είναι Τετάρτη και τα μαγαζιά είναι κλειστά το απόγευμα, άρα μπορεί να έρθει κόσμος (δεν ξεχνάμε βέβαια τους εργαζόμενους σε σούπερ μάρκετ και πολυκαταστήματα). Θα έχει αλλάξει και η ώρα και θα είναι ακόμα μέρα.
Κατά τη διάρκεια της μέρας, όπου μπορούμε κυκλοφορούμε "κουκουλωμένοι".

- ΠΟΥ;


Ψηφίζουμε μέχρι τα μεσάνυχτα του Σαββάτου στο δημοψήφισμα πάνω δεξιά στο μπλογκ. http://imeratiskoukoulas.blogspot.com/
Εδώ να διευκρινίσω ότι το "σε διάφορα μέρη, στο δρόμο για καφέ" είναι μια ιδέα που προτάθηκε και εννοεί ότι δεν θα συγκεντρωθούμε όλοι σε ένα σημείο αλλά σε πολλά διαφορετικά, ανά παρέες, πίνοντας καφέ "κουκουλωμένοι". Έχει το αρνητικό και θετικό ταυτόχρονα της "διασποράς δυνάμεων". Αρνητικό γιατί μπορεί να "χαθούμε" σε μικρές ομάδες, θετικό γιατί θα φτάσει το μήνυμα σε περισσότερα μέρη.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ! Το μπλογκ προσφέρεται και για τον δικό τους συντονισμό, εφόσον το επιθυμούν, ας στείλουν ένα e-mail στο
antidrasiandsex[papaki]gmail[teleia]com

-ΠΩΣ;
Με όποιο ευφάνταστο, χαρούμενο, χιουμοριστικό τρόπο σκεφτεί ο καθένας: Πολύχρωμα μαντήλια, αποκριάτικες μάσκες, μάσκες πολιτικών, φούτερ με κουκούλες. Μπορούν όποιοι θέλουν να πάρουν τα συνθήματα και να τα κάνουν πικέτες, flyer, ότι μπορεί ο καθένας. Επίσης είναι αυτονόητο ότι τα συνθήματα που έχουν αναγραφεί εδώ δεν είναι περιοριστικά και μπορεί ο καθένας να κάνει το δικό του. Όποιοι έχουν όρεξη (και αντέχει η τσέπη τους) μπορούν να κάνουν και τα banner μπλουζάκια!

ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;Ι ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

-Διαδώστε το μέσω e-mails (καλά, ξέρω ότι το θεωρείτε αυτονόητο), μέσω sms σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε φίλους, όπου το θεωρείτε πρόσφορο.
-Έχει ανοίξει ένα γκρουπ στο FacebooK, http://www.facebook.com/group.php?gid=64274605839

όσοι έχετε προφίλ μπορείτε να κάνετε join ή αν θέλετε, ανοίξτε και άλλο ένα (δεν ξέρω πόσο λειτουργικό είναι αυτό, δεν έχει Facebook kardia mou).
-Να φέρουμε εκτός από τις "κουκούλες" μας και ότι μπορεί να κάνει φασαρία: σφυρίχτρες, ροκάνες, μουσικά όργανα (οκ, αυτά δεν κάνουν φασαρία, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω).

-ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ: Είναι πολύ απλό: ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ, ΒΙΑΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ΜΠΑΧΑΛΑ (όπως θέλετε πείτε το).

Δεν υπερασπιζόμαστε τις ενέργειες κάποιων "κουκουλοφόρων", υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα μας.
Δεν υπερασπιζόμαστε τις φασαρίες και τις καταστροφές,
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΜΑΣ, ΟΤΑΝ ΠΑΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ ΘΑ ΛΥΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ.

Μέχρι τώρα:
Έχει μπει στο Buzz http://buzz.reality-tape.com/
Έχει μπει λινκ στο γκρουπ του facebook "Είμαι και εγώ κουκουλοφόρος" http://www.facebook.com/group.php?gid=62162267062
Το ανέβασε το tvxs.gr http://www.tvxs.gr/v8135 μαζί με άλλες δύο ανάλογες πρωτοβουλίες τις οποίες και στηρίζουμε.
Το έβαλε η Ελευθεροτυπία στο νέο της site http://new.enet.gr/?i=news.el.home&id=29212



Δεκάδες blogs υιοθετούν την πρωτοβουλία «Πρωταπριλιά με κουκούλες» που ξεκίνησε αυθόρμητα πριν από μερικές ημέρες έχοντας ως στόχο «να προκαλέσει μία μαζική και δημόσια αντίδραση στην καταπάτηση κάθε έννοιας δικαιοσύνης και ατομικής ελευθερίας που προωθεί η κυβέρνηση», όπως αναφέρει κείμενο που αναδημοσιεύεται σε πολλές ιστοσελίδες.

Τα ιστολόγια που είχαν την πρωτοβουλία της «Ημέρας Κουκουλοφορίας» προσκαλούν τον κόσμο να συμμετάσχει κυκλοφορώντας, όπου είναι εφικτό, με φούτερ, κουκούλες, μαντήλια, μάσκες, κασκόλ ή ότι άλλο φανταστεί ο καθένας που να «αποκρύπτει τα χαρακτηριστικά του», την 1η Απριλίου. «Το απόγευμα, στις 6:30 μαζευόμαστε σε σημείο ή σημεία που θα αποφασίσουμε, με ανάλογα αξεσουάρ», αναφέρουν σε σχετικό κείμενό τους και προσθέτουν: «Με κρυμμένα πρόσωπα, ειρηνικά, χωρίς κόμματα, οργανώσεις ή ότι άλλο, εκφράζουμε τη διαφωνία μας χλευάζοντας τα μέτρα», τονίζοντας: «Δεν είμαστε »κίνημα μπλόγκερς«, είμαστε πολίτες!».

Παρόμοια κείμενα δημοσιεύονται σε σχετικά group, στο Facebook και διακινούνται με SMS μέσω κινητών τηλεφώνων.

Επίσης, το Σάββατο 4 Απριλίου διοργανώνεται εργαστήρι κατασκευής μάσκας και μασκοφόρα πορεία. Πιο συγκεκριμένα όπως αναφέρεται στο ιστολόγιο imeratiskoukoulas: «ά-γνωστοί... καρναβαλιστές, μοτοσυκλετιστές, κλόουν, σαδομαζοχιστές, σκιέρ, ηθοποιοί, μηχανικοί, ντροπαλοί, δύτες, οξυγονοκολλητές, οδοκαθαριστές, γιατροί-χειρουργοί, ghostbusters, νοσοκόμες, λάτρεις του μακιγιάζ, ντελιβεράδες, χιπ-χόπερς, δικυκλιστές, emo, λάτρεις της ταχύτητας, καπνοδοχοκαθαριστές, δακρυγονοβομβαρδισμένοι, σούπερ ήρωες, κοκκινοσκουφίτσες, πεζοπόροι της βροχής, αστροναύτες, μελισσοκόμοι, συνεσταλμένοι, ninja, απολυμαντές, ντεθάδες, πειρατές, ζαπατίστας, δραπέτες, και καλλιτέχνες... βρήκαμε αυτό που μας ενώνει».

Το εργαστήρι θα ξεκινήσει στις 12:00 το μεσημέρι στην πλατεία Θησείου, ενώ στις 14:00 θα πραγματοποιηθεί η μασκοφόρα πορεία.

Δείτε τη Σελίδα που ενημερωνόμαστε

http://imeratiskoukoulas.blogspot.com/

politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=137319#137319

Από την πλευρά μου ένα σχόλιο. Το σημείο που λέει: "Τι δεν πρέπει να γίνει" (μπάχαλα, επεισόδια κλπ.) είναι λίγο προβληματικό. Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι δε μπορεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία να καλεί σε "Ημέρα κουκουλοφορίας" και παράλληλα να προτρέπει σε σπασίματα κ μπάχαλα, αλλά αυτό το "δεν πρέπει να γίνει" ομολογώ ότι μου χτύπησε λίγο άσχημα. Anyway, ο καθένας ας πράξει σύμφωνα με την κρίση και τη συνείδησή του. Προσωπικά αποφεύγω τις κουκούλες γιατί μου χαλάνε το πανέμορφο κ πλούσιο μαλλί μου.

HASTA LA VICTORIA ΚΑΙ FLOREAT VAGINA

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΟΥΝΕΒΑ: το "πρωτοφανές" ή το σύνηθες;

Παραθέτω παρακάτω αυτούσιο ένα κείμενο της καθηγήτριας Ιστορίας Ε. Αβδελά που διδάσκει στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του "ιδρύματός" μας και τυγχάνει και πρόεδρός του την περίοδο αυτή. Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή εκδήλωση του περιοδικού Ιστορείν/Historein για την περίπτωση της Κ. Κούνεβα. Με την παρέμβαση αυτή γίνεται σαφές, για όποιον δεν το φανταζόταν, ότι κάποια χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το ζήτημα "γυναίκες και μισθωτή εργασία" διατηρούν μια αξιόλογη σταθερότητα μέσα στο χρόνο.

Η Έφη Αβδελά διδάσκει σύγχρονη Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Το κείμενο εκφωνήθηκε σε εκδήλωση που διοργάνωσε το περιοδικό "Ιστορείν/Historein", στις 16 Μαρτίου 2009, με τίτλο "Από την αφάνεια της επισφαλούς 'γυναικείας εργασίας': συζήτηση με αφορμή την επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα"

Η όψιμη ανακάλυψη της επισφαλούς εργασίας

Της Εφης Αβδελα

Η πρωτοφανής επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων προκάλεσε ένα επίσης πρωτοφανές κίνημα αλληλεγγύης, που οργανώθηκε πραγματικά από τα κάτω και τροφοδοτήθηκε από το κλίμα που δημιούργησε η εξέγερση του Δεκέμβρη. Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την υπόθεση αυτή, που αναρωτιέται κανείς τι καινούριο μπορεί να προσφέρει στη σημερινή συζήτηση, εκτός φυσικά από μια επιπλέον ένδειξη αλληλεγγύης. Με ένα συναίσθημα αμηχανίας, λοιπόν, θα επιδιώξω να εστιαστώ σε μία όψη της υπόθεσης που, μολονότι έχει θιγεί, θεωρώ ότι παραμένει υποβαθμισμένη στις περισσότερες προσεγγίσεις.

Η επίθεση ανέδειξε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που αφορά τις συνθήκες στις οποίες εργάζονται πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι και έχουν χαρακτηριστεί διεθνώς με τον όρο "επισφαλής εργασία". Θα υποστηρίξω ότι οι "επισφαλείς" συνθήκες εργασίες δεν είναι νέο φαινόμενο. Αντίθετα, "επισφαλείς" ήταν πάντα οι συνθήκες αμειβόμενης εργασίας των γυναικών: απολύονταν πρώτες, πληρώνονταν λιγότερο, αντιμετωπίζονταν με καχυποψία από τα συνδικάτα, και οι νόμοι τις ήθελαν προσωρινές. Ακόμη περισσότερο "επισφαλείς" και "αόρατες" ήταν εκείνες οι εργασίες που θεωρούνταν "φυσικές" για τις γυναίκες. Σε αυτές ανήκει και το είδος εργασίας τις συνθήκες της οποίας αγωνιζόταν να αλλάξει η Κωνσταντίνα Κούνεβα, δηλαδή του καθαρισμού δημόσιων χώρων. Το όψιμο ενδιαφέρον για την "επισφαλή εργασία" συναρτάται άμεσα με το γεγονός ότι οι πρόσφατες αλλαγές στις πρακτικές των εργασιακών σχέσεων επεκτείνουν σε άντρες εργαζόμενους, και μάλιστα νέους, τις συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες εργαζόμενες σε όλους τους τομείς εργασίας για περίπου δύο αιώνες. Πλήττονται δηλαδή εκείνες οι κατηγορίες εργαζομένων που ιστορικά ταυτίζονται με τη σταθερή, τακτικά αμειβόμενη και προστατευμένη από την εργατική νομοθεσία εργασία, την κατεξοχήν μισθωτή εργασία, την εργασία των αντρών.

Η αμειβόμενη εργασία των γυναικών υπήρξε εξ ορισμού "επισφαλής". Ανεξάρτητα από το αν ονομάστηκε "εφεδρική", "βοηθητική" ή "συμπληρωματική", ήταν συστηματικά η χαμηλότερα αμειβόμενη, η περισσότερο πρόσκαιρη και η εντονότερα ανασφαλής. Το γεγονός ότι οι γυναίκες ταυτίζονταν από όλους, κατά κύριο λόγο, με το σπίτι και την οικογένεια, και η ταύτιση αυτή αντιμετωπιζόταν ως φυσική είχε σημαντικές συνέπειες στον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε η μισθωτή εργασία στις βιομηχανικές κοινωνίες: οργανώθηκε ως αυτόχρημα αντρική. Ταυτίστηκε με τον κουβαλητή της οικογένειας, τον αρχηγό της, εκείνον που ήταν υπεύθυνος για την προστασία και τη φροντίδα των εξαρτώμενων μελών της, γεγονός που του επέτρεπε να απαιτήσει ο ρόλος του αυτός να αναγνωριστεί πολιτικά, να γίνει δηλαδή πολίτης. Η μαζική παρουσία των γυναικών στα εργοστάσια θεωρήθηκε απόδειξη της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, που έβγαζε τις γυναίκες από τον φυσικό τους χώρο, τη φροντίδα της οικογένειας, και τις μετέτρεπε σε ανταγωνίστριες των συντρόφων τους. Σε αυτές τις αναπαραστάσεις στηρίχθηκαν οι εργατικοί αγώνες, η οργάνωση των συνδικάτων, η διαμόρφωση της εργατικής νομοθεσίας και οι εργοδοτικές πρακτικές για δύο αιώνες, συχνά μάλιστα ενάντια σε ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί "συμφέρον" του κεφαλαίου.

Η θεώρηση ότι ο χώρος εργασίας δεν είναι ο φυσικός χώρος για τις γυναίκες διατηρήθηκε τον 20ό αιώνα, παρά το γεγονός ότι η ραγδαία ανάπτυξη των υπηρεσιών πολλαπλασίασε τα ποσοστά των εργαζόμενων γυναικών, ιδίως όσο αυξάνονταν τα προσόντα τους και περιορίζονταν οι ρυθμίσεις που τους απαγόρευαν την είσοδο. Ωστόσο η βασική ανισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών στην αγορά εργασίας δεν ανατράπηκε, μολονότι μετασχηματίστηκαν τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι αργά τον 20ό αιώνα, στη βιομηχανία ή στις υπηρεσίες, οι γυναίκες απολύονταν πρώτες, πληρώνονταν χαμηλότερα και προστατεύονταν λιγότερο. Η αυτόνομη συνδικαλιστική τους οργάνωση αντιμετωπιζόταν ως διασπαστική και ο νόμος τις αντιμετώπιζε ως "ειδική κατηγορία" εργαζομένων. Ακόμη και σήμερα, μολονότι στις δυτικές χώρες έχουν καταργηθεί οι περιοριστικές ρυθμίσεις για την είσοδο των γυναικών σε διάφορους τομείς εργασίας και η τυπική ανισότητα στις αμοιβές και την ανέλιξη, αποτελεί ωστόσο κοινό τόπο ότι οι γυναίκες είναι ελάχιστες στις πιο προσοδοφόρες εργασίες και τις ανώτερες βαθμίδες της εργασιακής ιεραρχίας, ενώ αποτελούν την πλειοψηφία στα ποσοστά ανεργίας και στις "επισφαλείς" εργασίες. Ακόμη περισσότερο, όσες δουλεύουν χρεώνονται αυτές τα εκάστοτε προβλήματα οικογενειακής συνοχής και λειτουργίας. Για παράδειγμα, πρόσφατα επιφανής ψυχίατρος εντόπισε τις δυσλειτουργίες της ελληνικής οικογένειας που ανέδειξαν, υποτίθεται, τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, στην αμειβόμενη εργασία των γυναικών και στον φεμινισμό.

Η εργασία των γυναικών όχι ως δικαίωμα, αλλά ως "δυνατότητα"

Με δυο λόγια, στην ιστορική της διαμόρφωση, η εργασία των γυναικών δεν αποτέλεσε δικαίωμα, όπως για τους άντρες, αλλά δυνατότητα που τους προσφερόταν κατά περιόδους και υπό όρους. Οι εργασίες που έκαναν τα "γυναικεία επαγγέλματα" ήταν πάντα υποβαθμισμένα και συχνά αντιμετωπίζονταν ως συνέχεια των "φυσικών" τους ιδιοτήτων, γι' αυτό και χαρακτηρίζονταν συστηματικά "ανειδίκευτα". Σε περιόδους κρίσης απολύονταν πρώτες, γιατί σημασία για την κοινωνική συνοχή είχε πάντα η εργασία των αντρών. Η υποτίμηση, η ανασφάλεια, η υποβάθμιση και οι διακρίσεις ήταν για μεγάλα τμήματα του γυναικείου πληθυσμού οι όροι με τους οποίους έπρεπε να συμβιβαστούν για να αντιμετωπίσουν τις βιοποριστικές τους ανάγκες. Παρά την ικανοποίηση που άντλησαν πολλές από την οικονομική ανεξαρτησία την οποία τους πρόσφερε η αμειβόμενη εργασία, η εργασιακή εμπειρία ήταν για πάρα πολλές γυναίκες ταυτισμένη με την απογοήτευση και την αίσθηση της αδικίας. Συχνά ήταν επίσης ταυτισμένη με τη βία, πραγματική, σεξουαλική ή ακόμη συχνότερα συμβολική.

Μολονότι εξ ορισμού υποδεέστερα, τα "γυναικεία επαγγέλματα" εμφανίζουν ωστόσο συγχρόνως μια εσωτερική ιεραρχία. Η ιεραρχία αυτή αφενός είναι αντίστοιχη με εκείνη που συνδέεται με τον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας ανάμεσα στις χειρωνακτικές και μη δουλειές, αφετέρου καταγράφει τη μικρότερη ή μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα στο συγκεκριμένο κάθε φορά επάγγελμα και τις "φυσικές" ιδιότητες που αποδίδονται στις γυναίκες.

Καθαρίστριες: η οικιακή εργασία έξω από το σπίτι

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα εργαζόταν ως καθαρίστρια. Δηλαδή εκτελούσε στον δημόσιο χώρο εκείνη τη δουλειά που ταυτίζεται από πολύ παλιά, και στα περισσότερα μήκη και πλάτη, με τις γυναίκες, την ιδιαίτερη, υποτίθεται, φύση τους και τον κατεξοχήν προορισμό τους: την οικιακή εργασία. Στην Ελλάδα η οικιακή εργασία βγαίνει για πρώτη φορά έξω από το σπίτι και μετατρέπεται στο επάγγελμα της καθαρίστριας κατά τον Μεσοπόλεμο. Η εξέλιξη αυτή συνδέεται με την εξάπλωση και τη διαφοροποίηση των υπηρεσιών, δημόσιων και ιδιωτικών. Ιδίως σε μεγάλους χώρους εργασίας, τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, εταιρίες, οι καθαρίστριες αναλαμβάνουν εργασίες που παλαιότερα έκαναν οι υπάλληλοι.

Στον Μεσοπόλεμο, οι καθαρίστριες ήταν οι περισσότερες παντρεμένες ή χήρες, προέρχονταν από φτωχά στρώματα των μεγάλων πόλεων και ήταν οι περισσότερες χωρίς μόρφωση. Στις δημόσιες υπηρεσίες, μολονότι υπήρχαν οργανικές θέσεις υπηρετικού προσωπικού, οι καθαρίστριες δεν ήταν μόνιμες. Πληρώνοντας με την ώρα ή την ημέρα. Το αίτημα να μονιμοποιηθούν διατυπώνεται επανειλημμένα και υιοθετείται από τις φεμινιστικές οργανώσεις του Μεσοπολέμου, αλλά μάταια. Οι καθαρίστριες εργάζονταν σε συνθήκες ανασφάλειας και εκμετάλλευσης, χωρίς την υποστήριξη των εργατικών σωματείων που υπάρχουν στους χώρους εργασίας. Ποιος θα ασχοληθεί την εποχή εκείνη με γυναίκες, συχνά κάποιας ηλικίας, που οι ατυχίες της ζωής τους τις υποχρέωσαν να κάνουν στα γραφεία την ίδια, ανειδίκευτη όπως επιμένουν όλοι, εργασία που κάνουν στο ίδιο τους το σπίτι, που βρίσκονται δηλαδή στον αντίποδα εκείνου που συνιστά για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εποχής την επιτομή της εργασίας;

Οι καθαρίστριες μονιμοποιούνται μέσα στην Κατοχή, το 1943, με βαθμό και μισθό κλητήρα. Συνεχίζουν ωστόσο να πληρώνονται ως ημερομίσθιες, ενώ πολλές είναι έκτακτες. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1953, χάνουν την ιδιότητα του δημόσιου υπαλλήλου και οι οργανικές τους θέσεις καταργούνται. Έκτοτε, και μέχρι τις πρόσφατες εργολαβικές αναθέσεις της καθαριότητας, εργάζονταν στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα με μια μεγάλη ποικιλία εργασιακών σχέσεων: συμβάσεις αορίστου χρόνου, σχέσεις μίσθωσης έργου, αμοιβή με πάγια επιχορήγηση, σύμβαση ιδιωτικού δικαίου και άλλα. Σε κάθε περίπτωση, λιγότερο ή περισσότερο μόνιμες, οι καθαρίστριες ήταν οι κατεξοχήν επισφαλείς εργαζόμενες του δημόσιου τομέα. Έχει ενδιαφέρον να σταθούμε λίγο στα επιχειρήματα με τα οποία καταργήθηκε το 1953 η δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των καθαριστριών. Παραθέτω από την εισηγητική έκθεση του σχετικού νόμου:

"Παρετηρήθη, ότι κατά το πλείστον αι καθαρίστριαι, ως μονιμοποιηθείσαι εις τακτικάς θέσεις, κρίνουσαι προφανώς ότι εξησφαλίσθη και κατεχυρώθη η εν τη υπηρεσία παραμονή των, ου μόνον παραμελούσι να εκτελώσι τα καθήκοντα αυτών κατά καλόν τρόπον, αλλά κατά το πλείστον υπό διάφορα νομιμοφανή προσχήματα, άτινα επικαλούνται, απουσιάζουσι συχνότατα εκ της υπηρεσίας των" (1953).

Με άλλα λόγια, ο νομοθέτης θεωρεί καταχρηστική για τις καθαρίστριες τη χρήση των εργατικών νόμων, επειδή τους παρέχουν τα "νομιμοφανή προσχήματα" για να απουσιάζουν από την υπηρεσία τους. Για καμία άλλη κατηγορία εργαζομένων δεν τόλμησε ο νομοθέτης να ισχυριστεί ότι η εφαρμογή των νόμων αποτελεί κατάχρηση.

Δεν είναι γνωστό κατά πόσο υπήρξαν διαμαρτυρίες των δημοσιοϋπαλληλικών ή άλλων οργανώσεων για την παραπάνω ρύθμιση. Στο μετεμφυλιακό κλίμα της εποχής, η πιο αδύναμη και ευάλωτη κατηγορία εργαζομένων, μετά τις υπηρέτριες στα σπίτια, δύσκολα κινητοποιείται και κινητοποιεί. Δεν ανάφερα τυχαία τις υπηρέτριες. Οι καθαρίστριες είναι ιστορική μετεξέλιξή τους. Δεν συνιστούν μόνο προέκταση της οικιακής εργασίας στον δημόσιο χώρο, αλλά και ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την έξοδο από το ιδίωμα της συγγένειας και την ένταξη σε καθεστώς τυπικής έμμισθης εργασίας, με ωράρια, κανόνες και την όποια προστασία των εργατικών νόμων. Η μετατροπή της υπηρέτριας σε καθαρίστρια υποτίθεται ότι μετατρέπει την "αόρατη" οικιακή εργασία σε ορατή πληρωμένη εργασία. Αυτό θεωρητικά, γιατί η εφαρμογή όλων αυτών στην πράξη απέχει πολύ από το παραπάνω σχήμα. Ο καθαρισμός των δημόσιων χώρων παραμένει "αόρατη" εργασία, θεωρείται απασχόληση ανάγκης και όχι επάγγελμα, κατεξοχήν "γυναικεία" εργασία, ταυτισμένη με τη "γυναικεία φύση", δηλαδή αποκλειστικά και αέναα αναπαραγωγική, με την πιο κυριολεκτική έννοια του όρου. Η επιθεωρητές εργασίας δεν την αναφέρουν ποτέ, οι εργατικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται γι' αυτήν και ο οργανωμένος συνδικαλισμός την αγνοεί συστηματικά. Οι ίδιες οι εργαζόμενες στην καθαριότητα δύσκολα θα αργήσουν να υπερβούν όλα αυτά τα εμπόδια και να οργανωθούν.

Στην κατώτερη κλίμακα των εργασιών που κάνουν οι γυναίκες, η καθαριότητα γίνεται σήμερα ακόμη πιο επισφαλής γιατί την αναλαμβάνουν μετανάστριες, δηλαδή πολλαπλά ευάλωτες εργαζόμενες. Αν η καθαριότητα είναι μια φορά αόρατη εργασία, η καθαριότητα που κάνουν μετανάστριες είναι δυο φορές αόρατη. Όχι μόνο επειδή συχνά γίνεται έξω από τις ώρες της "κανονικής" εργασίας, αλλά και γιατί συνοδεύεται από δυσκολία επικοινωνίας με τους άλλους εργαζόμενους.

Ξένη, μορφωμένη και μαχητική, η Κωνσταντίνα Κούνεβα αντιπροσώπευε σε πολλαπλά επίπεδα την υπέρβαση των παραπάνω αναπαραστάσεων. Γι' αυτό έπρεπε να "μπει στη θέση της", να σωπάσει, να ταπεινωθεί με μια "τιμωρία" που παραπέμπει ακριβώς στον χώρο του ιδιωτικού και της "γυναικείας φύσης" με τον οποίο συνδέεται το φύλο και η δουλειά της. Η ακραία βία της επίθεσης εναντίον της, το βιτριόλι που της έριξαν και την ανάγκασαν να πιει, αποσκοπούσε --συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει σημασία-- να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες: να μην τολμούν να υπερβαίνουν τη θέση τους, αυτή που σε κάθε χώρο εργασίας τους επιτρέπεται ως θεμιτή. Γι' αυτό έχει σημασία εξίσου ηχηρά να απορρίψουμε αυτό το μήνυμα, και πρώτα από όλα κάνοντας ορατό το νόημά του. Αυτό μας συνδέει με την Κωνσταντίνα Κούνεβα, αυτό μας κινητοποιεί να την υπερασπιστούμε, και όχι μόνο η φρίκη της βίας εναντίον της ή οι απάνθρωπες συνθήκες εκμετάλλευσης της "επισφαλούς εργασίας".

ΕΙΜΑΙ ΚΟΡΟΪΔΟ ΓΙΑΤΙ....

Το αλίευσα από το indymedia, κράτησα την ορθογραφία του. Ένα ροκ συγκρότημα το έχει πει καλύτερα με ένα στίχο: "THE PUBLIC GETS WHAT THE PUBLIC WANTS"

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1005209

Ορισμενοι λογοι που οι εκαστοτε κυβερνησεις μας πιανουν κοροιδα...

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω το μικρό μπουκάλι νερό 50 λεπτά
(τόσο κάνει και το μισό λίτρο βενζίνη) ενώ αγοράζεται 5-7 λεπτά (περίπου
1000% αισχροκέρδεια). Από 50 δραχμές (17 λεπτά) αυξήθηκε στις 170 δραχμές
(50 λεπτά) με την αλλαγή του νομίσματος από δραχμή σε ευρώ και δεν πήρα
χαμπάρι.

Είμαι κορόιδο γιατί. ενώ οι χώροι άθλησης θα έπρεπε να μου παρέχονται
δωρεάν από το δήμο, δέχομαι να πληρώνω από 6 έως 12 ευρώ για να παίξω μία
ώρα ποδόσφαιρο (από 80 έως 120 ευρώ ανά ώρα) στα περίφημα 5Χ5 όπου δεν
υπάρχει χώρος και χρόνος για προθέρμανση και η κατάσταση του τάπητα είναι
κατά κανόνα άθλια. Τουλάχιστον τα 5Χ5 έχουν κάνει πλούσιους και τους
φυσιοθεραπευτές καθώς οι μισοί και πλέον πελάτες τους προέρχονται από
εκεί (διαστρέμματα, ρήξη χιαστού, κάκωση μηνίσκου κλπ, εξαιτίας της
ακαταλληλότητα ς του χλοοτάπητα).

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω τον καφέ 3 και 4 ευρώ ενώ το
κόστος του δεν υπερβαίνει τα 20 λεπτά (αισχροκέρδεια μέχρι και 2000 %).
Κόβεται περίπου μία απόδειξη ανά τρεις καφέδες και σχεδόν πάντα οι
υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες
και οι υπάλληλοι θεωρούν αυτονόητη τη συναίνεσή μας στη μη παροχή
αποδείξεων σαν να κερδίζουμε κι εμείς από αυτή την ιστορία.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω το ποτό 6, 7, 8 ευρώ και βάλε,
όσο περίπου κάνει το μπουκάλι στη χονδρική (1 μπουκάλι = 10-12 ποτά,
αισχροκέρδεια από 500 % και πάνω). Και φυσικά πολύ συχνά τα ποτά είναι
μπόμπες, σχεδόν ποτέ δεν κόβονται αποδείξεις και σχεδόν πάντα οι
υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι. Σε όλη την Ευρώπη η
μπύρα κοστίζει 1 με 1,5 ευρώ και το ποτό 3 με 4. Εδώ το σαπουνόνερο που
μας πουλάνε για μπύρα κοστίζει 5 με 6 ευρώ και η μπόμπα 7 με 8 (στα 8
ευρώ πωλείται συνήθως η σπέσιαλ μπόμπα). Και τα ενοίκια; Και η προστασία;
Τα πρόστιμα; Αν δεν έβγαζε τέτοιο υπερκέρδος δε θα ήταν τόσο ψηλά τα
ενοίκια, δε θα έρχονταν οι μπράβοι για προστασία, δε θα τους έριχναν
απανωτά πρόστιμα από τους δήμους για να πάρουν κι αυτοί τη μίζα τους.
Αλλά εγώ το κορόιδο φταίω που τα πληρώνω...

Είμαι κορόιδο γιατί. με έχουν πείσει ότι έτσι είναι τα πράγματα και τι να
κάνουμε. (Ποιον βολεύει άραγε αυτή η νοοτροπία? ).

Είμαι κορόιδο γιατί. δικαιούμαι δωρεάν παιδεία αλλά μετά το σχολείο αν
δεν πάω στο φροντιστήριο δεν έχω ελπίδα να περάσω στο πανεπιστήμιο.
Κοινώς, είμαι όλη την ημέρα στις αίθουσες για να μου διδάξουν αυτά που θα
'πρεπε να μου διδάσκουν σε μισή μέρα.. Φυσικά με το αζημίωτο.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω διόδια για δρόμους που ευθύνονται
για χιλιάδες ατυχήματα και εκατοντάδες νεκρούς.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω τους φόρους μου κανονικά ενώ ΟΙ
ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ!!!. Μάλιστα μας έχουν πείσει ότι αυτός που
φοροδιαφεύγει (δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει φόρους με διάφορα
λογιστικά κόλπα, κ.ο.κ.) είναι μάγκας, καθιστώντας μας συνένοχους σε μια
πρακτική που ωφελεί μόνο τους πολύ (αλλά πολύ) πλούσιους.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να με βομβαρδίζουν με παραπλανητικά γκάλοπ
του τύπου: Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό τον τάδε ή τον
τάδε... Δηλαδή αν μας ρωτούσαν "Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό
τον Χίτλερ ή τον Μάο;", τα αποτελέσματα θα έδειχναν ότι οι μισοί Έλληνες
είναι ναζιστές και οι άλλοι μισοί μαοϊστές.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι την πλύση εγκεφάλου από διάφορους βαλτούς
(όπως Τράγκας, Πρετεντέρης, Χατζηνικολάου και λοιποί πανελίστες) οι
οποίοι δήθεν παίρνουν το μέρος του κόσμου αλλά τελικά με τον έναν ή τον
άλλο τρόπο υπονομεύουν πάντα κάθε συλλογική κίνηση αντίδρασης (οι
διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και ταλαιπωρούν τον κόσμο, οι
σκουπιδιάρηδες που παίζουν με την υγεία μας, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που
θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας, κ.ο.κ.) και οι οποίοι σε όλα τα σκάνδαλα
που γίνονται τόσα χρόνια είναι οι πρώτοι που βγαίνουν και λένε ότι "δε θα
βγάλουμε άκρη". Αυτή είναι η δουλειά τους και την κάνουν πολύ καλά και
όταν στήνουν φαγοπότια όλοι μαζί και γλεντάνε, μας χλευάζουν και μας
αποκαλούν κορόιδα. Και έχουν δίκιο...

Είμαι κορόιδο γιατί. ενώ τόσα χρόνια το πρόβλημα με τα βιβλία του
δημοτικού είναι ότι έχουν αντικατασταθεί με κακογραμμένα χαμηλότερου
επιπέδου βιβλία, με παραπλανούσαν τόσο καιρό προκαλώντας σάλο με το
βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού για να συγκαλύψουν την οργανωμένη
υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Είμαι κορόιδο γιατί. στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου (όπου το σκάνδαλο ήταν ότι ο
εκλεκτός του πρωθυπουργού και της γυναίκας του ήταν διεφθαρμένος) με
έπεισαν ότι το σκάνδαλο ήταν τι ανωμαλία έκρυβε το περιβόητο DVD.

Είμαι κορόιδο γιατί. στο σκάνδαλο με τις παράνομες απαλλαγές με έπεισαν
ότι η προστασία προσωπικών δεδομένων είναι αυτή που έβαλε την υπόθεση στο
αρχείο (για να μην αποκαλυφθούν τα ονόματα των γιων βουλευτών, υπουργών,
εφοπλιστών, βιομηχάνων και λοιπών φραγκάτων που με ταρίφα περίπου 20.000
ευρώ εξαγόρασαν τη στρατιωτική τους θητεία). Κι εμείς τα κορόιδα
στέλνουμε τα παιδιά μας στα σύνορα να ταλαιπωρούνται και να τινάζουν τα
μυαλά τους στον αέρα για να προστατέψουμε τελικά τα συμφέροντα όλων αυτών
που πατρίδα τους είναι μόνο το χρήμα.

Είμαι κορόιδο γιατί. με έπεισαν ότι για να γίνει το παιδί μου καλύτερος
μαθητής πρέπει να δίνει περισσότερες εξετάσεις στο γυμνάσιο και στο
λύκειο. Φορτώνοντας με άγχος, πίεση και άσκοπη αποστήθιση τους μαθητές
εναρμονίζουμε το σχολικό μας σύστημα με αυτό των ΗΠΑ και της Μεγάλης
Βρετανίας όπου τα παιδιά όταν τελειώνουν το σχολείο δεν ξέρουν πού τους
πάνε τα τέσσερα. (Στις ΗΠΑ μάλιστα αυξάνεται η τάση να μη στέλνουν οι
γονείς τα παιδιά στο σχολείο και να τους κάνουν οι ίδιοι μάθημα στο σπίτι
γιατί θεωρούν ότι το επίπεδο στα σχολεία είναι πολύ χαμηλό).

Είμαι κορόιδο γιατί. δίνω εξετάσεις στο Γυμνάσιο για να πάω στο Λύκειο
(φροντιστήρια), στο Λύκειο για να περάσω στο Πανεπιστήμιο (εκεί να δεις
φροντιστήρια), στο Πανεπιστήμιο για να πάρω πτυχίο (μέχρι πρότινος
δωρεάν, με τον νόμο πλαίσιο θα τα σκάμε χοντρά), μετά δίνω εξετάσεις στον
ΑΣΕΠ για να διοριστώ (άντε πάλι φροντιστήριο). Κοινώς προσπαθώ συνέχεια
να αποδείξω στους δασκάλους μου κατά πόσον αυτοί είναι καλοί δάσκαλοι.

Είμαι κορόιδο γιατί. με έχουν πείσει ότι οι αιώνιοι φοιτητές επιβαρύνουν
τα πανεπιστήμια ενώ στην πραγματικότητα αυτοί χάνουν όλα τους τα προνόμια
μετά από περίπου 6 χρόνια φοίτησης (δηλαδή δωρεάν σίτιση, στέγαση,
συγγράμματα και πάσο) και δεν είναι παρά ένας αριθμός σε έναν κατάλογο.
Στην ουσία θέλουν μελλοντικά να έχουν τη δυνατότητα να αποβάλλουν από τις
σχολές φοιτητές που δεν είναι αρκετά υπάκουοι, που αντιδρούν απέναντι σε
συμφέροντα, που ανήκουν σε παρατάξεις που δρουν αντίθετα προς τις βλέψεις
καθηγητών κλπ, δηλαδή να καταργήσουν το πολιτικό και ιδεολογικό άσυλο των
σπουδαστών και το δικαίωμά τους να εκφράζονται και να πολιτεύονται
ελεύθερα. Κοινώς θέλουν να καταλύσουν το φοιτητικό κίνημα που στην Ελλάδα
και παγκοσμίως φαίνεται να είναι το μοναδικό κίνημα ικανό να ανατρέψει
δικτατορικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Είμαι κορόιδο γιατί. οι εθνοπροδότες που με κυβερνούν τόσα χρόνια όχι
μόνο υποβαθμίζουν συστηματικά το επίπεδο της παιδείας μου (ξεκινώντας με
το νόμο Αρσένη, συνεχίζοντας με τα απαράδεκτα βιβλία του δημοτικού και
ολοκληρώνοντας το σχέδιο με την αναθεώρηση του Άρθρου 16) αλλά με έχουν
πείσει κιόλας ότι όλα αυτά γίνονται για την αναβάθμιση της παιδείας. Η
αλήθεια είναι ότι όλα αυτά γίνονται για την υποβάθμιση της παιδείας και
τη δημιουργία μιας άβουλης μάζας που ξέρει μόνο να αποστηθίζει και δεν
προλαβαίνει να σκεφτεί και κατά συνέπεια να αντιδράσει όταν πλήττονται τα
δικαιώματά της. Όλα αυτά γίνονται για την είσοδο των ιδιωτικών
συμφερόντων στην παιδεία (αν πέσει το επίπεδο των δημόσιων πανεπιστημίων
τότε θα γίνουν ανταγωνιστικά τα ιδιωτικά κολέγια). Και τέλος, όλα αυτά
γίνονται για την κατάλυση του φοιτητικού κινήματος (πλήττοντας αιώνιους
φοιτητές και άσυλο), του μόνου ικανού να ανατρέψει δικτατορίες όπως αυτή
των συνταγματαρχών που καθώς φαίνεται μάλλον δεν έφυγε ποτέ...

Είμαι κορόιδο γιατί. με έχουν πείσει, μέσα από χρόνια προπαγάνδα, ότι ο
συνδικαλισμός (δηλαδή το μοναδικό μέσο των εργαζομένων να προστατεύουν
και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους) είναι κακό πράγμα και ότι οι
συνδικαλιστές (δηλαδή αυτοί που έχουν εκλεγεί από τους συναδέλφους τους
για να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους) είναι όλοι διεφθαρμένοι και
αναξιόπιστοι. Λογικό πάντως να μας παρουσιάζουν έτσι τα πράγματα αφού
κανένα αφεντικό δε θέλει να βλέπει ενωμένους τους υπαλλήλους του γιατί αν
του ζητήσουν τα αυτονόητα (δηλαδή ασφάλιση, επιδόματα, οκτάωρο,
υπερωρίες) δε θα μπορέσει να κτίσει την αυθαίρετη βίλα του ούτε να πάρει
το κότερο που έχει βάλει στο μάτι.

Είμαι κορόιδο γιατί. δέχομαι να πληρώνω πανάκριβα το Ίντερνετ τη στιγμή
που εδώ και χρόνια σε όλη την Ευρώπη (ακόμη και σε χώρες του πρώην
ανατολικού μπλοκ) το Ίντερνετ είναι δωρεάν για όλους και χρεώνονται μόνο
οι συνδέσεις πολύ υψηλών ταχυτήτων.

Είμαι κορόιδο γιατί. με έχουν πείσει ότι υπάρχει συναίνεση του κόσμου για
την παρούσα κατάσταση. Κανείς δε μου λέει ότι γίνονται τουλάχιστον τρεις
με τέσσερις διαδηλώσεις την εβδομάδα στο κέντρο της Αθήνας και όταν
γίνονται απεργίες κανείς σχεδόν δεν αναφέρει τις διεκδικήσεις των απεργών
παρά μόνο την ταλαιπωρία που θα προκαλέσει η απεργία. Η αποσιώπηση των
διαδηλώσεων και η συγκάλυψη των αιτημάτων των απεργών αποκαλύπτει τον
ρόλο ΟΛΩΝ των ΜΜΕ στο πολιτικό παιχνίδι και το μερίδιο της ευθύνης τους
για τα προβλήματα του κόσμου σε αυτό τον τόπο.

Είμαι κορόιδο γιατί.δέχομαι αδιαμαρτύρητα να αισχροκερδούν οι
βενζινοπώλες και το κράτος εις βάρος μου. Όλο το 2008 που ανέβαινε η τιμή
του πετρελαίου παγκοσμίως η Ευρωπαϊκή Ένωση ρύθμιζε το ευρώ ώστε να μην
επηρεάζεται από την κρίση και η τιμή του πετρελαίου στα ευρωπαϊκά
κράτη-μέλη παρέμενε σταθερή. Μόνο στην Ελλάδα αυξανόταν η τιμή του ενώ
συνεχίζουμε να πληρώνουμε χρυσάφι το πετρέλαιο ακόμα και τώρα που η τιμή
του βαρελιού έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα (κι εμείς εξακολουθούμε να
πληρώνουμε τη βενζίνη 1 ευρώ το λίτρο).

Είμαι κορόιδο
γιατί. όταν καιγόταν όλη η Ελλάδα από τους συνήθεις θερινούς εμπρησμούς
των καταπατητών δασικών εκτάσεων με έπεισαν ότι τις φωτιές τις έβαλαν
κάποιοι άρρωστοι πυρομανείς, κάποιος ασύμμετρος εχθρός, μέχρι και οι
γνωστοί-άγνωστοι των Εξαρχείων.. Ούτε ένα χρόνο μετά γίνεται καταπάτηση
των καμένων εκτάσεων τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στην Πάρνηθα από
αυτούς που όλοι υποψιαζόμασταν ότι κρύβονται πίσω από τους εμπρησμούς.
(Τουριστικές εγκαταστάσεις στην Πελοπόννησο, το εξ αρχής παράνομο καζίνο
στην Πάρνηθα επεκτείνεται, βίλες κτίζονται στην Πάρνηθα στη μέση του
δάσους). Οι επιτροπές κατοίκων για την προστασία της Πάρνηθας που
ανέβηκαν να διανυκτερεύσου ν για να εμποδίσουν τις εργασίες σε εργοτάξια
που χτίζουν βίλες σε προστατευμένες περιοχές βρήκαν απέναντί τους κλούβες
των ΜΑΤ... Ποιος να 'στειλε άραγε τα ΜΑΤ; Ο άρρωστος πυρομανής, η
ασύμμετρη απειλή, ή κάποιος μπαχαλάκιας των Εξαρχείων; Εγώ αν και κορόιδο
θα υποθέσω ότι τους έστειλε ο ιδιοκτήτης της βίλας.

Είμαι κορόιδο γιατί. νομίζω ότι αυτοί που μετακινούνται με ελικόπτερα και
ιδιωτικά τζετ νοιάζονται για την κατάσταση που επικρατεί στους ελληνικούς
δρόμους...

Είμαι κορόιδο γιατί. νομίζω ότι αυτοί που στέλνουν τα δικά τους παιδιά
στα ιδιωτικά νοιάζονται για την κατάντια των δημόσιων σχολείων.

Είμαι κορόιδο γιατί. με αναγκάζουν και πληρώνω εδώ και πολλά χρόνια την ΕΡΤ
η οποία θεωρείται δημόσια τηλεόραση και η οποία δεν μου προσφέρει και κάτι
ιδιαίτερο. Αυτό γίνεται μονό στην Έλλαδα.


Είμαι κορόιδο γιατί. πιστεύω ότι θα τιμωρηθούν οι ένοχοι για τα ολιγοπώλια
(καρτέλ) που μαστίζουν την οικονομία μας και πλήττουν κυρίως τα φτωχότερα
στρώματα της κοινωνίας. Καρτέλ στο γάλα, καρτέλ στη βενζίνη, καρτέλ στα
φρούτα, καρτέλ παντού. Τα αρχικά πρόστιμα μειώνονται συνήθως, οι τιμές
παραμένουν υψηλές, ενώ στην πράξη δεν επιστρέφονται στους καταναλωτές τα
χρήματα που έχουν χάσει (π.χ. με μια παρατεταμένη μείωση της τιμής του
προϊόντος ώστε να αντισταθμιστού ν οι απώλειες που προκλήθηκαν).

Και ο κατάλογος αυτός μπορεί να συνεχίζεται για πάντα...

Aστε μωρέ, μήπως είμαι κορόιδο γιατί?.Μ0Υ ΑΞΙΖΕΙ?!?

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ;;

Κάτι τρέχει στο "σπίτι" μας. Μήπως ο κ. Πρύτανης αντί να ασχολείται με μπούρδες του στυλ "πανεπιστήμιο των ορέων", ιστιοπλοϊκούς ομίλους κλπ. να κοιτάξει τα πραγματικά προβλήματα του "ιδρύματος";;

Ακουλουθεί ανακοίνωση της ΓΣ των υπαλλήλων του Πανεπιστημίου, όπου γίνεται σαφής λόγος για φαινόμενα "διάλυσης". Ας ακούσουμε τι έχουν να πουν οι άνθρωποι, εκ πρώτης όψεως δε μου φαίνεται "συντεχνιακού" τύπου ζήτημα

Γενική Συνέλευση Υπαλλήλων Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο

2-2-2009

Το Πρυτανικό Συμβούλιο, στην υπ.αρ. 617/29-1-2009 Συνεδρία του, αποφάσισε σχετικά με τις τοποθετήσεις των Προϊσταμένων Διευθύνσεων και Υποδιευθύνσεων. Όπως πληροφορηθήκαμε, και επιβεβαιώθηκε από την Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών κ. Παπαδάκη Τζεδάκη, η σχετική απόφαση έχει ως εξής:

---Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Διοικητικού στο Ρέθυμνο τοποθετήθηκε ο Πέτρος Λαρετζάκης, νυν Προϊστάμενος της Υποδιεύθυνσης Διοικητικού στο Ηράκλειο.

---Προϊσταμένη της Υποδιεύθυνσης Διοικητικού στο Ηράκλειο τοποθετήθηκε η Ειρήνη Μαλά, νυν Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Διοικητικού στο Ρέθυμνο.

---Προϊστάμενος της Υποδιεύθυνσης Οικονομικής Διαχείρισης στο Ηράκλειο τοποθετήθηκε ο Χρήστος Πανταζής, νυν Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δημοσιευμάτων στο Ρέθυμνο.

---Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δημοσιευμάτων στο Ρέθυμνο τοποθετήθηκε ο Γιάννης Τζήκας, νυν Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Προγραμματισμού και Ανάπτυξης στο Ρέθυμνο.

---Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Προγραμματισμού και Ανάπτυξης στο Ρέθυμνο τοποθετήθηκε η Εύα Μιχελιδάκη, νυν Προϊσταμένη του ΕΛΚΕ.

---Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Οικονομικής Διαχείρισης στο Ρέθυμνο τοποθετήθηκε η Ευαγγελία Βιδάκη, νυν Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Έρευνας στο Ρέθυμνο.

---Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης και Έρευνας στο Ρέθυμνο τοποθετήθηκε η Χαρά Ζαφειροπούλου, νυν Προϊσταμένη της Γραμματείας του Τμήματος Βιολογίας στο Ηράκλειο.

Με αφορμή την απόφαση αυτή, οι υπάλληλοι του Πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο (μόνιμοι και αορίστου χρόνου) συγκεντρωθήκαμε σε Έκτακτη Γενική Συνέλευση μετά από κάλεσμα ομάδας πρωτοβουλίας την Δευτέρα 2/2/2009. Μετά από συζήτηση, εγκρίθηκαν τα παρακάτω:

Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει στην πράξη ακόμα και τους όρους του επιχειρηματικού μάνατζμεντ, του οποίου έχει δώσει δείγματα, κατά την διάρκεια της θητείας της, ότι είναι ένθερμος θιασώτης. Προχώρησε σε τοποθετήσεις Προϊσταμένων Διευθύνσεων και Υποδιευθύνσεων, οι οποίες αμφιβάλλουμε ότι στηρίζονται στην πρόθεση για βελτίωση της παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας της διοίκησης. Για παράδειγμα, η «αλληλομετακίνηση» των Προïσταμένων της Διεύθυνσης και Υποδιεύθυνσης Διοικητικού, πώς θα συντελέσει στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Διοίκησης; Αν διαπιστώθηκε πρόβλημα στη λειτουργία μιας εκ των δύο, απλά θα εισπράξει το «έλλειμμα» η άλλη;

Προφανώς, η Πρυτανεία έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να εποπτεύει την εύρυθμη λειτουργία των υπηρεσιών του Ιδρύματος και να λαμβάνει τα μέτρα που συντελούν στη βελτίωσή της. Ωστόσο, η εποπτεία προϋποθέτει γνώση της υπάρχουσας κατάστασης. Πώς απέκτησε αυτή τη γνώση για τις υπηρεσίες του Ρεθύμνου όταν –πέρα από κάποιες συνεδριάσεις επιτροπών ή συσκέψεων σε στενά χρονικά περιθώρια– η συνεργασία της με το προσωπικό εξαντλείται στην υπογραφή εγγράφων και Πρυτανικών Πράξεων; Μήπως στο περιθώριο των συνεδριάσεων του Πρυτανικού Συμβουλίου και της Συγκλήτου μία-δύο φορές το μήνα, όταν αφιερώνει μόνο μερικά λεπτά για συνεργασία με τους υπαλλήλους;

Είναι κοινή διαπίστωση από όλη την Πανεπιστημιακή κοινότητα ότι τα γραφεία της Πρυτανείας στο Ρέθυμνο (έδρα του Πανεπιστημίου Κρήτης) έχουν γίνει «έρημη χώρα». Από την «σύσφιξη» των σχέσεων Διοίκησης & Πρυτανείας, που ήταν η καραμέλα των προεκλογικών υποσχέσεων, φτάσαμε στο σημείο να νιώθουμε ενοχλητικοί όταν εκλιπαρούμε –κυριολεκτικά– για συνεργασία.

Στοιχειώδης αρχή του πολυσυζητημένου management είναι να επιφέρει τις αλλαγές που απαιτούνται, διαχειριζόμενο το ανθρώπινο δυναμικό κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή συναίνεσή του. Στην προκειμένη περίπτωση, οι τοποθετήσεις φανερώνουν πλήρη αναλγησία των εμπνευστών τους, σε σχέση με τα προβλήματα που δημιουργούν στην προσωπική και οικογενειακή ζωή των μετακινουμένων. Να σημειωθεί ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που μετακινούνται σε άλλη πόλη βρίσκονται και συνάδελφοι που έχουν προσφέρει τα μέγιστα από την ίδρυση του Πανεπιστημίου και σήμερα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ειπώθηκε ότι, προκειμένου να αποφευχθούν ακριβώς αυτά τα προβλήματα, οι νέοι διευθυντές και υποδιευθυντές θα μετακινούνται μόνο 1-2 ημέρες την εβδομάδα στην πόλη που τοποθετήθηκαν και τις υπόλοιπες θα μπορούν να ασκούν τα καθήκοντά τους τηλεφωνικά και με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Επειδή ήδη έχουμε εισπράξει όλοι τα αποτελέσματα της «ηλεκτρονικής» επικοινωνίας-συνεργασίας με την Πρυτανεία, ευχαριστούμε, αλλά …δεν θα πάρουμε.

Στους κόλπους του διοικητικού προσωπικού επικρατεί εδώ και αρκετά χρόνια η μεγαλύτερη δυσαρέσκεια που υπήρξε από καταβολής του Πανεπιστημίου. Διευθυντές, προϊστάμενοι και υπάλληλοι αξιοποιούνται μόνο στη διεκπεραίωση των καθημερινών υποθέσεων, ενώ όταν έλθει η στιγμή να καταθέσουν τη γνώση και εμπειρία τους ή να συμμετάσχουν στη διαμόρφωση γενικότερων αποφάσεων, όπως είναι εν προκειμένω οι τοποθετήσεις, αγνοούνται σκανδαλωδώς.

Σε μια περίοδο που εντείνεται το πρόβλημα της ανανέωσης του προσωπικού στο Ρέθυμνο –ζήτημα που έχει ανακύψει εδώ και αρκετά χρόνια– λόγω της επικείμενης σταδιακά συνταξιοδότησης των παλιών στελεχών της διοίκησης, οι αποφάσεις που λήφθηκαν φανερά αναγκάζουν σε επίσπευση της αποχώρησης κάποιων, ενώ πιθανόν να αναγκάσουν σε παραίτηση και άλλους που δεν έχουν ακόμη κατοχυρώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Τότε, ίσως η Πρυτανική Αρχή διαπιστώσει ότι τα πράγματα προχώρησαν πέραν των προσδοκιών της.

Σοφή ενέργεια η επικαλούμενη ανανέωση και η εναλλαγή στα αντικείμενα εργασίας, αλλά χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη σοφία να μην ξεπεραστούν τα όρια και οδηγηθούμε στη διάλυση. Τότε, η εταιρεία που θα αναλάβει την «Παροχή Υπηρεσιών Συμβούλου Υποστήριξης, για την ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και ολοκλήρωση των Διοικητικών και Τεχνικών Υπηρεσιών του Πανεπιστημίου Κρήτης», μετά την ολοκλήρωση του διεθνούς διαγωνισμού που έχει προκηρύξει το Πανεπιστήμιο με προϋπολογισμό 357.000 €, θα έχει πολλή δουλειά· να “υποστηρίξει” μια υπηρεσιακή δομή αποδιαρθρωμένη, χάρη στις ενέργειες των διοικούντων της – κι ας επικαλούνται εκείνοι συχνά ως μοναδική πηγή των προβλημάτων την ανεπάρκεια ή αδιαφορία των δημοσίων υπαλλήλων.

Δόθηκε η ευκαιρία στην Πρυτανεία να αξιοποιήσει την εμπειρία του προσωπικού και να διαμορφώσει αντίληψη πριν τη λήψη αποφάσεων, όταν το Σεπτέμβριο του 2008, είκοσι (20) υπάλληλοι της Διοίκησης στο Ρέθυμνο ζήτησαν εγγράφως συνάντηση, προκειμένου να εκθέσουν τα προβλήματα δυσλειτουργίας των υπηρεσιών. Το Πρυτανικό Συμβούλιο όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το κάλεσμα, αλλά σε σχετικό ερώτημα αμφισβητήθηκε και η ύπαρξη του εγγράφου.

ΖΗΤΑΜΕ από το Πρυτανικό Συμβούλιο να μας κοινοποιηθεί άμεσα το σχετικό απόσπασμα πρακτικού με την εισήγηση και τα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη για τις τοποθετήσεις Διευθυντών και Υποδιευθυντών.

ΖΗΤΑΜΕ από το Πρυτανικό Συμβούλιο να μας γνωστοποιήσει αν αποτελεί θέση του η άποψη που μέλη του εκφράζουν δημόσια ότι, για την εύρυθμη λειτουργία του Πανεπιστημίου, είναι αναγκαία η μεταφορά όχι μόνο της έδρας του Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο αλλά και ολόκληρου του campus του Γάλλου.

ΚΑΛΟΥΜΕ σε συνάντηση στο Ρέθυμνο, την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009, ώρα 11.00 στο Μεγάλο Αμφιθέατρο, την Πρυτανική Αρχή, τους Κοσμήτορες, τους Προέδρους των Τμημάτων, το διδακτικό προσωπικό όλων των κατηγοριών, τους Ενιαίους Φορείς Διδασκόντων και τους Συλλόγους Φοιτητών, προκειμένου να συζητηθούν οι πρόσφατες τοποθετήσεις και, με αφορμή αυτές, τα γενικότερα προβλήματα στην διοίκηση και στη λειτουργία του Πανεπιστημίου.

ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

(Ακολουθούν σελίδες με υπογραφές)