Ο ΠΑΡΑΚΩΛΥΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (ή αλλιώς Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΥ)

"Τα ταξίδια μας κάνουν πλουσιότερους" μου έλεγαν πάντα αλλά με τη συμμετοχή μου στη θεατρική ομάδα ήρθα αντιμέτωπη με την ακριβώς αντίθετη εκδοχή...Εξηγώ...Στις 21 Μαϊου ταξιδεύαμε για το Πανελλήνιο Φεστιβάλ Φοιτητικών Θεατρικών Ομάδων, που φέτος φιλοξενήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Τα έξοδα, λοιπόν, τα βάλαμε όλα από την τσέπη μας και υπολογίστε γύρω στα 250 Ε έκαστος, πράγμα που σημαίνει ότι καταλήξαμε φτωχότεροι...Δεν τα κλαίμε αλλά τα έξοδα άλλων ομάδων καλύφθηκαν από το ίδιο το Πανεπιστήμιο και όχι από τον προϋπολογισμό της παράστασης. Επιπλέον, εμείς για να περιορίσουμε τα έξοδα φιλοξενηθήκαμε σε γνωστούς και φίλους και σε μέλη της θεατρικής ομάδας "Βουβό Χειροκρότημα", η οποία ήταν η "αδελφή" μας ομάδα για το φεστιβάλ.

Παρόλο που φέτος η θεατρική είχε πολύ καλό μπάτζετ (ευχαριστίες στις πολιτιστικές ομάδες για την αναδιανομή των χρημάτων και για τη βοήθεια), η υποχρηματοδότηση των πολιτιστικών ομάδων είναι γεγονός και απορώ πως κάποιοι άνθρωποι, κεφάλια πιο σοφά από εμάς, που δεν έχουν καμία σχέση με το πολιτιστικό έργο των ομάδων αποφασίζουν τι χρήματα θα δώσουν χωρίς καν να έχουν παρακολουθήσει ποτέ παραστάσεις για παράδειγμα! Συγκεκριμένα, φέτος ο κ. Κιτσόπουλος (αντιπρύτανης) ρώτησε σε συνάντηση με τις πολιτιστικές τι διαφορά έχει η κινηματογραφιστική με την κινηματογραφική (!!!) και μόλις του εξηγήσαμε πρότεινε ολόχαρος την σύμπτυξη των ομάδων και η "αυλική" που της ανέθεσε να μας "προσέχει", η γλυκύτατη κυρία Κορνηλία είχε να δει παράσταση από το 2005! Και, φυσικά, όλα μας τα προβλήματα λύνονται με το αναρτηθεί στο site του πανεπιστημίου μια στήλη για το έργο των ομάδων...Μόνο που ο σοφός που κατέληξε στη λύση αυτή ξέχασε να μας ζητήσει τα βασικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει ο φοιτητής/ τρια που θα θέλει να συμμετάσχει στη θεατρική. Για όσους ανυπομονούν να μάθουν τα αναρτώ παρακάτω.

Πρόβλημα βασικό το οποίο δημιουργείται λόγω έλλειψης χρημάτων: η αναζήτηση χορηγών. Σαν ζητιάνοι ξαμοληθήκαμε στο Ρέθυμνο και πραγματικά μιλάμε για άχαρη δουλειά. Αφού τους βρήκαμε μαζί με αυτούς βρήκαμε και το σκόπελο του τιμολογίου...Πως είναι δυνατόν κανείς να μην εμπιστεύεται το πανεπιστήμιο. Μιλάμε για πρωτοφανή δυσπιστία! Ο κόσμος πιστεύει ότι δε θα πάρει τα χρήματα του παρόλο που τα λεφτά αυτά είναι δεσμευμένα για εμάς! Απορώ αλλά κακώς γιατί αν το καλοσκεφτούμε το πανεπιστήμιο δε μπορεί να μας εξασφαλίσει τα αυτονόητα σε εμάς, θα πείσει για το κύρος του τους απέξω;Μάλλιασε η γλώσσα μας να παρακαλάμε για το στέκι, στέκι ακούγαμε αλλά πουθενά! Λένε και κάνουν ότι γουστάρουν, το 1ο στέκι φάντασμα αγαπητοί συνάδελφοι είναι πραγματικότητα! Πρόκειται για μια φαντασιακή κοινότητα που τα μέλη της καταλήγουν να εμφανίζουν φωτογραφίες σε αποθήκες, που κάνουν μεταμεσονύχτιες πρόβες κ.τ.λ.

Το στέκι αυτό το χρειαζόμαστε εμείς περισσότερο από κανέναν άλλο (νομίζω...) και οι λόγοι ακολουθούν! Ως γνωστό κάνουμε πρόβες στη Δ3. Πράγμα που αυτόματα σημαίνει ότι ξεκινάμε μετά τις 8.30 άρα τελειώνουμε ξημερώματα...άρα ταξί ή 9 άτομα σε ένα renault twingo!!! Στην αρχή βολευόμασταν στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ρεθύμνου αλλά μια μέρα άλλαξε η κλειδαριά χωρίς κανείς να μας ενημερώσει. Εμείς που για ότι κάνουμε κουβαλάμε το ενοχικό μας σύνδρομο το αποδώσαμε στην κακή μας συμπεριφορά να καταναλώσουμε κάτι χυμούς ανανά αλλά η αλήθεια παραμένει άγνωστη. Σαν αποδημητικά πουλιά επιστρέψαμε στη θαλπωρή της Δ3. Σχόλιο προς του θεατρικάριους: θεωρώ απαράδεκτο ως οι περισσότερο άστεγοι να μην τρέξουμε περισσότερο για το θέμα του στεκιού αλλά καλά να πάθουμε...

ΩΔΗ στη Δ3(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ)

Τι να πρωτοπώ και με τι λόγια να εκφράσω το ρίγος που με πιάνει μόλις την αντικρίζω...τη Δ3! Κρατήστε το πρόβλημα της ώρας. Προσθέστε 12 ώρες μαθημάτων πριν την είσοδο μας, πολλαπλασιάστε επί το βαθμό βρώμας μιας γενικής συνέλευσης(κυκλοφορούν φωτογραφίες για όσους ενδιαφέρονται), διαιρέσετε δια 20 άτομα, αφαιρέστε την άθλια ακουστική και να μαστε!! Όχι, αυτά δεν είναι αρκετά... Όχι, δεν είναι ο φωτισμός και γενικά η μηδαμινή λειτουργικότητα της αίθουσας, μην προτρέχετε! Σε όλα αυτά συναθροίζονται γλυκύτατα σκυλάκια που κατουράνε στην αίθουσα και 20 μ....ς τα κυνηγάνε γύρω γύρω και τροπικά κουνούπια κροκόδειλοι που σου αφαιρούν μονομιάς 3 μπουκάλες αίμα! Ε, ναι, λοιπόν, όλα λύνονται με τη μαγική στήλη που λέγαμε...
Και τώρα αυτό που εδώ και ώρα περιμένατε...Οι προϋποθέσεις...Πείτε με κακιά, υστερόβουλη, προπαγανδίστρια και απαισιόδοξη. Τα παρακάτω γράφτηκαν με διάθεση για αστεϊσμό (όσο σηκώνει η κατάσταση) και για να δούμε λόγο τα χάλια μας...Έχουμε και λέμε:Όποιος επιθυμεί να συμμετάσχει στη θεατρική θα πρέπει :

α) Να διαθέτει πολλά λεφτά για ταξί ή να είναι μικροκαμωμένος τόσο ώστε να χωράει σε πορτ μπαγκαζ.β) Να έχει οπωσδήποτε πλυντήριο-στεγνωτήριο για τα ρούχα μετά της πρόβες. (Προσωπικά, επειδή βαρέθηκα να πλένω ξεχώριζα τα ρούχα καθημερινής ζωής και τα ρούχα πρόβας).

γ) Να διαθέτει υπομονή και αφοσίωση καθαρίστριας.

δ) Να είναι φιλόζωος, να μην έχει αλλεργία σε τσιμπήματα εντόμων και να έχει κάνει τα σχετικά εμβόλια.

ε) Να μην δουλεύει ή να έχει αφεντικά μ….ες.

στ) Να τη βρίσκει με τα εμπόδια και τα κολλήματα της γραφειοκρατίας και ότι αυτά περιλαμβάνουν.

Με αφορμή με την τελευταία παράμετρο θα σας εξιστορήσω την οδύσσεια ενός πιάνου.

Βρέθηκε το πιάνο, αιτήσεις για να καλυφθούν τα έξοδα μεταφοράς από το παιδαγωγικό στη Δ3, συζητήσεις με τον κ. Μουδατσάκη αν το πιάνο είναι σε θέση να «ταξιδέψει», εγκρίνει ο Πρύτανης το αίτημα, πάλι συζητήσεις με τον αρμόδιο καθηγητή… Τελικά είχαμε πιάνο 3 μήνες αφού το πρωτοαναφέραμε και μια εβδομάδα πριν την πρόβα.


ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

Ενώ, λοιπόν, για όσες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε θα έπρεπε να έχουμε δίπλα μας ανά πάσα ώρα και στιγμή τους καθηγητές του πανεπιστημίου αυτό δε συμβαίνει. Υπάρχουν καθηγητές πους στηρίζουν το έργο μας και μας παρακολουθούν κάθε χρόνο, υπάρχουν και άλλοι οι οποίοι μας φέρονται σαν εγκληματίες.

Επιστρέψαμε στο Ρέθυμνο για να «παίξουμε εντός έδρας» και τη Δευτέρα 26 Μαΐου ετοιμαζόμασταν πυρετωδώς και στήναμε τα σκηνικά μας. Μαζί μας ήταν και δυο τεχνικοί που θα μας συνέδεαν τα φώτα, οι οποίοι είχαν έρθει απο το Ηράκλειο. Είχαμε πάρει την Δ3 από την Κοσμητεία όμως στις 5.30 είχε παράδοση ο κ. Αναστασιάδης Πέτρος (παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης). Του ζητήσαμε να μας παραχωρήσει για μισή ώρα την αίθουσα και δέχτηκε, στην ουσία όμως δεν έγινε καμία παραχώρηση αφού ο ίδιος είπε ότι πάντα τέτοια ώρα αρχίζει το μάθημα του. Ο χρόνος όμως δε μας έφτασε και οι τεχνικοί έπρεπε να φύγουν και έτσι ζητήσαμε να μεταφέρει το μάθημα στην αίθουσα Δ2-Γ που ήταν κενή.

Η αντίδραση ήταν να αρνηθεί, να μας διώξει και ο λόγος που δεν δεχόταν ήταν ψυχολογικός. Ναι, ψυχολογικός. Ανέφερε ότι είναι ψυχολογικά συνδεδεμένος με τον χώρο!! Μας μίλησε με απαράδεκτο τρόπο και προσπαθώντας εγώ η ίδια να του εξηγήσω τι προβλήματα μας έχουν προκύψει μας χαρακτήρισε γελοίους (!!) και όταν βοήθησα να αδειάσει η σκηνή για να μπει στη θέση του ο πίνακας άρχισε να ουρλιάζει «έξω». Αγαπητέ μου καθηγητά, που ελπίζω να με διαβάζετε και που προφανώς είστε χρόνια στον ακαδημαϊκό χώρο, οι αίθουσες, ΔΕΝ σας ανήκουν, μπορεί να σας ανήκει ένα μερίδιο της γνώσης, όχι απαραίτητα και η αρετή της κατανόησης. Επίσης μη ξεχνάτε ότι κάθε μέρα κρίνεστε από τη συμπεριφορά σας και αποτελείται παράδειγμα, πόσο μάλλον όταν απευθύνεστε σε μελλοντικούς δασκάλους! Αν είναι δυνατόν, ένας καθηγητής, που κανείς δεν αμφισβητεί ούτε το ακέραιο της προσωπικότητας του, ούτε τις γνώσεις του, να μην κρατά στάση ενίσχυσης απέναντι στους φοιτητές, που προσπαθούν να ξεφύγουν λίγο απο τη μονόχνοτη εκπαίδευση μας!

Κι ας πούμε καλά ο καθηγητής, είναι παράξενος. Ακόμα πιο απαράδεκτοι είναι οι φοιτητές, που καθόντουσαν και παρακολουθούσαν χωρίς καμία αντίδραση! Έλεος ρε παιδιά, ξέρουμε ότι θέλετε να περάσετε μαθήματα και να διοριστείτε, κανείς δεν σας εμποδίζει αλλά τουλάχιστον εσείς ως δάσκαλοι και δασκάλες, που θα μορφώσετε ανθρώπους μην είστε πρόβατα! Ήταν πασιφανής αδικία και άσχημη συμπεριφορά, δεν είναι κακό να ακουστεί μια φωνούλα να λέει : «Δεν πειράζει. Ας πάμε στη Δ3-Γ». Ξυπνήστε!! Ακόμα και οι μαθητές δημοτικού θα το έλεγαν! Σκατά στα γόητρα των καθηγητών που νομίζουν ότι κάποιοι είναι! Ε, λοιπόν, δεν είναι καθηγητές αν δεν είναι άνθρωποι και εσείς δεν θα γίνεται ποτέ καλοί διδάσκοντες αν δε φροντίσετε να διασφαλίσετε το χάρισμα αυτό. Ντροπή!

Αυτά βρήκαμε στο δρόμο μας για να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση. Ας ελπίσουμε τα πράγματα να είναι καλύτερα απο εδώ και μπρός και οτι η δουλεία μας θα σας αρέσει. Δεν έχω άλλα να πω, θα μιλήσουμε στο σανίδι!

Με εκτίμηση και αγωνιστικούς χαιρετισμούς

gigoua

Σας περιμένουμε όλους
«ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΣΑΠΟΥΝΙ»
ΜΗΔΕΙΑ του Μποστ, 27 – 31 ΜΑΙΟΥ στο αμφιθέατρο Δ3 στις 9.30 (θα υπάρχουν και λεωφορεία για την επιστροφή)